بررسي شاخص‌هاي بيماريابي در برنامه ادغام بهداشت روان در سيستم شبكه‌هاي بهداشتي استان اصفهان و مقايسه آن با شاخص‌هاي كشوري

مقدمه: هدف از برنامه كشوري بهداشت روان رسيدن به حداقل خدمات رواني براي همه مردم كشورمان تا سال 2000 بود. در سال 1367 طرح ادغام بهداشت روان درمراقبت‌هاي بهداشتي اوليه در شهركرد و شهرضا كه هدف آن بررسي اثربخشي ادغام بهداشت روان درنظام مراقبت‌هاي بهداشتي اوليه بود، به مرحله اجرا گذاشته شد. چون نتايج اين بررسي، اثربخشي آن را نشان داد، درسال 1369 بهداشت روان به عنوان جزءنهم PHC اعلام گرديد و به تدريج دركل كشورگسترش يافت. هدف اين مطالعه بررسي شاخص‌هاي بيماريابي اين برنامه از سال 85-80 و مقايسه آن‌ها با حد انتظار كشوري بود. روش‌ها: مطالعه از نوع توصيفي مقطعي طولي بود. نمونه‌گيري به روش سرشماري وحجم نمونه شامل اطلاعات كليه بيماراني بود كه طي سال‌هاي 85-80 تحت پوشش برنامه بهداشت روان قرار داشتند. اين اطلاعات از طريق بررسي مستندات فرم استاندارد جمع‌آوري اطلاعات بيماران بهداشت روان كشوري وزارت متبوع صورت پذيرفت. در پايان هرسال نيز اطلاعات بيماران بهداشت روان همان سال جمع‌بندي گرديد و نتايج با نرم‌افزار آماري SPSS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. دراين مطالعه بيماران شناسايي شده و تحت پوشش بهداشت روان (رواني شديد، رواني خفيف ، صرع ، عقب ماندگي ذهني و ساير موارد) در هر سال، مشخص و با حد انتظار كشوري مقايسه شدند. 05/0>P-value به عنوان سطح معني‌داري در نظر گرفته شد. يافته‌ها: وضعيت شاخص‌هاي بيماريابي رواني شديد از 1.248 به 2.46 درهزار، رواني خفيف از 9.96 به 17.5 درهزار، صرع از 3.15 به5.26 درهزار، عقب مانده ذهني از 3.82 به5.86 درهزار و ساير اختلالات رواني عصبي از 2.79 به 4.28 درهزار درطي سال هاي 1380تا 1385 افزايش يافت كه نسبت به حد مورد انتظار كشوري بالاتر بود. نتيجه‌گيري: يافته‌هاي اين پژوهش نشان داد كه فراواني بيماري خفيف رواني هم ازحد انتظار كشوري و هم نسبت به بيماري‌هاي شديد رواني، صرع، عقب‌ماندگي ذهني و ساير اختلالات رواني عصبي بالاتر بود و لذا آموزش بيشتر بهورزان، افزايش سطح آگاهي مردم نسبت به علائم بيمارهاي رواني و لزوم مراجعه به موقع به مراكز درماني احساس مي‌شود.