بررسي فراواني آسيب‌هاي شغلي و آگاهي از احتياط‌ هاي استاندارد در كاركنان آزمايشگاه و پرستاران

مقدمه: بيماري‌هاي هپاتيت B و C و عفونت HIV (Human immunodeficiency virus) در كشور ما از جمله مشكلات بهداشتي محسوب مي‌شود. براي كاهش مواجهه با آسيب‌هاي شغلي‌ كه باعث انتقال اين عفونت‌ها مي‌شوند، اصولي طراحي شده است كه با آگاهي از آن‌ها مي‌توان تا حد بالايي از مواجهه با اين آسيب‌ها پيشگيري نمود. پژوهش حاضر با هدف تعيين ميزان آسيب‌هاي شغلي و تعيين آگاهي از احتياط‌هاي استاندارد در كاركنان آزمايشگاه و پرستاران شهرستا‌ن‌هاي دهاقان و شهرضا طراحي شد. روش‌ها: اين پژوهش مقطعي بر روي 77 نفر از پرستاران و كاركنان آزمايشگاه شاغل در مراكز دولتي وابسته به دانشگاه علوم پزشكي اصفهان كه به روش سرشماري انتخاب شدند، صورت گرفت. جهت سنجش آگاهي از احتياطات استاندارد و تعيين ميزان آسيب‌هاي شغلي، از پرسش‌نامه محقق ساخته استفاده گرديد. داده‌هاي جمع‌آوري شده با استفاده از شاخص‌هاي توصيفي و آزمون‌هاي 2 و Mann–Whitney در نرم‌افزار SPSS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: 84.4 درصد از نمونه‌ها داراي سطح آگاهي ضعيف و 15.6 درصد داراي سطح آگاهي متوسط بودند. 80.5 درصد از افراد، هر سه نوبت واكسن هپاتيت B را به طور كامل دريافت كرده بودند. ارتباط آماري معني‌داري بين ايمن‌سازي عليه هپاتيت B و جنسيت مشاهده شد (0.05 > P). بعد از تلقيح واكسن، 61 درصد نمونه‌ها اقدام به سنجش تيتر آنتي‌بادي خود كرده بودند. شايع‌ترين آسيب شغلي، فرورفتن سر سوزن (Needle stick) در دست بود؛ به طوري كه 6/50 درصد از آزمودني‌ها فرورفتن سر سوزن در دست را تجربه كرده بودند. نتيجه‌گيري: با توجه به پايين بودن سطح آگاهي افراد مورد مطالعه و بروز مكرر آسيب‌ها و صدماتي همچون فرورفتن سوزن در دست، بريدن و خراشيدن پوست و... در آن‌ها، لزوم برنامه‌ريزي منسجم و مداوم براي آموزش افراد در رابطه با اصول احتياط‌هاي استاندارد ضروري به نظر مي‌رسد.