تأثير غلظت اتيلن‌دي‌كلرايد بر روي متان‌سازي بيومس بي‌هوازي

مقدمه: مطالعه حاضر با هدف بررسي تأثير بازدارندگي اتيلن‌دي‌كلرايد (Ethylene dichloride يا EDC) بر روي تجزيه زيستي از طريق آزمون فعاليت متان‌سازي ويژه (Specific methanogenic activity يا SMA) بيومس بي‌هوازي انجام شد. روش‌ها: تعداد 40 آزمون SMA بيومس بي‌هوازي به روش ناپيوسته و در ويال‌هاي شيشه‌اي 120 ميلي‌ليتري صورت گرفت. 17 درصد از حجم هر ويال به بيومس، 66 درصد به سوبسترا و 17 درصد به تجمع بيوگاز اختصاص يافت. مدت هر batch، 10 روز به طول انجاميد. متان توليد شده به وسيله جايگزيني گاز با محلول 2 نرمال هيدروكسيد پتاسيم (KOH) به عنوان جاذب 2 CO اندازه‌گيري شد. آزمايش اكسيژن مورد نياز شيميايي (COD يا Chemical oxygen demand) قبل و بعد از هر تست بر روي نمونه‌ها انجام شد. تغييرات دماي آزمايش C° 2 ± 35 و pH در محدوده 7 حفظ شد. COD ورودي نيز براي هر ويال در ابتدا و انتها سنجيده مي‌شد. اتيلن‌دي‌كلرايد با استفاده از دستگاه كروماتوگرافي گازي مجهز به آشكار‌ساز اسپكترومتري جرمي (GC-MS) در ابتدا و انتهاي دروه آزمايش آناليز گرديدد. يافته‌ها: در غلظت‌هاي 500، 1000، 5000 و20000 ميلي‌گرم در ليتر اتيلن‌دي‌كلرايد، كاهش توليد متان به ترتيب به ميزان 6/12، 9/9، 98/2 و 86/0 ميلي‌ليتر متان به ازاي هر گرم VSS (Volatile suspended solids) در روز به دست آمد. كاهش راندمان حذف COD براي غلظت‌هاي فوق نيز مشاهده شد؛ به طوري كه راندمان حذف COD در غلظت‌هاي فوق به ترتيب 68.9، 70.5، 54.4 و 33.8 درصد به دست آمد. اثرات بازدارندگي اتيلن‌دي‌كلرايد بر ميزان متان‌سازي بيومس بي‌هوازي از غلظت‌هاي بالاتر از 750 ميلي‌گرم بر ليتر آغاز گرديد. ميزان متان تجمعي در غلظت‌هاي 750، 5000 و 20000 ميلي‌گرم بر ليتر اتيلن‌دي‌كلرايد به ترتيب 30.7، 9.86 و 1.9 ميلي‌ليتر بود. نتايج آناليز راندمان حذف اتيلن‌دي‌كلرايد با استفاده از دستگاه GC در پايان دوره در غلظت‌هاي 500، 2000 و 3000 ميلي‌گرم بر ليتر به ترتيب برابر 95.2، 94.7 و 93.8 درصد به دست آمد. نتيجه‌گيري: افزايش غلظت اتيلن‌دي‌كلرايد از حدي به بالا باعث كاهش درصد توليد متان و بازدارندگي بر فعاليت باكتري‌ها مي‌شود؛ به طوري كه غلظت‌هاي بالاتر از 750 ميلي‌گرم بر ليتر اثر بازدارندگي بر فعاليت متان‌سازي داشت.