ارزيابي كيفيت ميكروبي منابع آبي مختلف با استفاده از روش سنجش آنزيمي در مقايسه با روش متداول تخمير چند لوله‌اي

مقدمه: پايش ميكروبي منابع آبي به منظور اجراي مديريت صحيح اين منابع حياتي، ضروري مي‌باشد. روش معمول براي پايش ميكروبي منابع آبي، رديابي ميكروارگانيسم‏هاي شاخص توسط روش متداول تخمير چند لوله‏اي است، اما امروزه روش سنجش آنزيمي به عنوان رويكرد جانشين، توسعه يافته است. هدف از انجام مطالعه حاضر، مقايسه روش سنجش آنزيمي با روش متداول تخمير چند لوله‏اي، براي شمارش كلي‌فرم‌هاي كل و مدفوعي در آب‌هاي آشاميدني و غير آشاميدني بود. روش‌ها: در اين تحقيق، 64 نمونه از منابع آبي مختلف (شرب، چشمه، چاه و قنات و پساب) برداشت گرديد. رديابي كلي‌فرم‌هاي كل و مدفوعي (اشرشيا كلي) در نمونه‌هاي فوق توسط روش متداول تخمير چند لوله‏اي و روش سنجش آنزيمي و با استفاده از محيط كشت LMX Broth، انجام گرفت. جهت بررسي ميزان ارتباط پارامترهاي اندازه‏گيري شده توسط دو روش، از آزمون همبستگي Pearson استفاده شد. همچنين، ميزان حساسيت، ويژگي و صحت روش سنجش آنزيمي برآورد گرديد. يافته‌ها: يافته‌ها ارتباط بالايي را بين اندازه‌گيري كلي‌فرم كل و مدفوعي از طريق هر دو روش سنجش آنزيمي و تخمير چند لوله‌اي نشان داد. در كل، روش سنجش آنزيمي از حساسيت، ويژگي و دقتي به ترتيب حدود 92، 95 و 94 درصد برخوردار بود. نتيجه‌گيري: با توجه به مزاياي روش سنجش آنزيمي از قبيل سرعت، حساسيت و دقت به نسبت بالا و رديابي هم‌زمان كلي‌فرم‏هاي كل و اشرشياكلي، مي‏توان روش سنجش آنزيمي با استفاده از LMX را به عنوان روش جايگزيني جهت روش تخمير چند لوله‏اي به كار برد.