بررسي وضعيت امنيت زنان در فضاهاي شهري ( مونه موردي: پل‌هاي عابرپياده شهر رشت)

نيمي از استفاده كنندگان فضاهاي شهري زنان هستند و مسئله احساس امنيت در فضاهاي شهري از عوامل تأثيرگذار بر استفاده زنان از اين فضاها است. از فضاهاي شهري، كه كمتر مورد توجه قرار گرفته است و امنيت آن براي زنان از اهميت قابل توجهي برخوردار است، پل هاي عابر پياده است. ازاينرو، هدف اين پژوهش سنجش امنيت فضايي پل هاي عابرپياده شهر رشت با استفاده از شاخص هاي كالبدي(مكاني)، كاركردي(عملكردي) و محيطي- رفتاري(ذهني) از ديدگاه زنان استفاده كننده از اين فضاها است. روش تحقيق توصيفي-تحليلي بوده و جمع آوري اطلاعات به شيوه پيمايشي و با استفاده از پرسشنامه بودهاست. جامعه آماري شامل زنان بالاي 18سال شهر رشت، كه از پل هاي عابرپياده استفاده كرده اند، بوده است كه به صورت تصادفي براي هر پل عابرپياده 30نفر و درمجموع 270نفر انتخاب شدهاند. نتايج پژوهش نشان داده است كه احساس ناامني دركشده توسط زنان از پلهاي عابرپياده شهر رشت در هر 3شاخص بيشتر از حد متوسط است و بيشترين احساس ناامني دركشده توسط زنان در شاخص كالبدي بوده و شاخص كاركردي كمترين نقش را در احساس ناامني زنان داشته است. همچنين، پل عابرپياده جانبازان به سمت ميدان امامحسين(ع) داراي كمترين ميانگين از لحاظ احساس ناامني دركشده توسط زنان بوده و پلهاي عابرپياده واقع در بلوار شهيد بهشتي و سپس بلوار خرمشهر بيشترين ناامني را در بين پل هاي عابرپياده داشته اند. مهمترين عوامل مؤثر بر احساس ناامني و ترس زنان از حضور در پل هاي عابرپياده شهر رشت تاريكي پل ها در شب و نصب نبودن روشنايي كافي در پل عابرپياده به ويژه در ساعتهاي 24-19 بودهاست. نتايج اين پژوهش ضرورت توجه به برنامهريزي و طراحي صحيح پل هاي عابرپياده و توجه به زنان به عنوان يكي از استفاده كنندگان مهم اين پل ها را بيش ازپيش آشكار ساخته است.