نگرش زنان متأهل نسبت به برخي عوامل اجتماعي مؤثر بر همسرآزاري

زمينه و هدف: همسر آزاري يكي از مشكلات مهمي است كه اكثر جوامع، سنتي و مدرن، كم و بيش با آن مواجه هستند. لذا هدف تحقيق حاضر، نگرش زنان متأهل شهر پاوه نسبت به برخي عوامل اجتماعي مؤثر بر همسر آزاري است. روش: اين پژوهش از نوع پيمايشي است. نمونۀ اين پژوهش، 200 نفر از زنان متأهل شهر پاوه در سال 1393 با روش نمونه‌گيري خوشه‌اي و سيستماتيك بودند. براي تأمين اعتبار پرسش‌نامه، از روش اعتبار صوري و براي تعيين پايايي، از ضريب آلفاي كرونباخ كه برابر با 82/0 است استفاده شد. داده‌هاي اين پژوهش، به كمك پرسشنامه و با بهره‌گيري از آماره‌هاي توصيفي و همبستگي پيرسون با استفاده از نرم‌افزار spss تحليل شده‌اند. يافته‌ها: يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد كه بيشترين ميزان خشونت رايج در جامعۀ مورد مطالعه، مربوط به خشونت رواني و كمترين ميزان خشونت، مربوط به خشونت فيزيكي است. نتيجه‌گيري: نتايج نشان مي‌دهد بين تصور اقتدارگرايانۀ مرد و تصورات فرمانبردارانۀ زن از نقش خود و خشونت عليه زنان، رابطۀ مستقيم و معنا‌داري وجود دارد و بين كمك و همكاري شوهر در كارهاي منزل با خشونت عليه زنان، رابطۀ معنا‌داري مشاهده نشد. همچنين بين تحصيلات مرد و همسر آزاري تفاوت معناداري وجود دارد.