بررسي رابطۀ هوش معنوي، سلامت روان و نقش واسطه‌اي سازۀ شخصيتي سخت‌كوشي در زنان شاغل شهر تهران

زمينه و هدف: سازۀ شخصيتي سخت‌كوشي، مفهوم روان‌شناختي است كه به شيوۀ خاص فرد در واكنش به رويدادهاي زندگي اشاره دارد و بازتاب اعتقاد دروني فرد به توانايي مقابله با شرايط مختلف است. هدف اين مطالعه، بررسي تأثير سخت‌كوشي بر هوش معنوي و سلامت روان در زنان شاغل يكي از ارگان‌هاي دولتي شهر تهران بود. روش: پژوهش حاضر از نوع پژوهش‌هاي توصيفي همبستگي بود. از بين زنان شاغل يكي از ارگان‌هاي دولتي، تعداد 120 نفر با روش نمونه‌گيري تصادفي انتخاب شدند. داده‌هاي اين پژوهش به كمك پرسشنامه‌هاي زمينه‌يابي ديدگاه‌هاي شخصي كوباسا، هوش معنوي كينگ و سلامت روان(GHQ)گردآوري و با بهره‌گيري از آزمون همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون، متغيرهاي پژوهش تحليل شده‌اند. يافته‌ها: نتايج پژوهش نشان داد كه بين مؤلفه‌هاي هوش معنوي(تفكر وجودي، معناسازي شخصي، هشياري متعالي، بسط حالت هوشياري) با سلامت روان در سطح 01/0>P، رابطۀ معنادار و مثبتي وجود دارد. بنابراين، هر اندازه افراد از هوش معنوي بالاتري برخوردار باشند، در نتيجه از سلامت روان بالا برخوردار خواهند بود. بين سخت‌كوشي به همراه مؤلفه‌هاي آن(تعهد، كنترل، چالش) نيز در سطح 01/0>P، با سلامت روان رابطۀ معنا‌داري مشاهده شد كه مي‌توان انتظار داشت با افزايش سخت‌كوشي، سطح سلامت روان ارتقاء يابد. همچنين، بين هوش معنوي و سخت‌كوشي نيز در سطح 01/0>P، به‌صورت مثبت، رابطۀ معنا‌داري مشاهده شد. نتيجه‌گيري: تأثير مستقيم سازۀشخصيتي سخت‌كوشي بر سلامت روان و هوش معنوي معنادار بوده و سه مؤلفۀ تعهد، كنترل و چالش در مجموع كيفيتي را در فرد ايجاد مي‌كنند تا بتواند در برابر شرايط استرس‌زا كه جزء جدايي‌ناپذير زندگي بشر است مقاوم و در برابر پيامدهاي آن مؤثر باشد.