مشاركت پليس و خانواده‌ها در پيشگيري از بزهكاري نوجوانان

زمينه و هدف: پيشگيري بين نهادي كه مشاركت پليس و خانواده يكي از نمونه‌هاي آن است، از اثربخش‌ترين راهبردهاي پيشگيري از بزهكاري است كه در جامعۀ ما كمتر مورد توجه و استفاده قرار مي‌گيرد. هدف اين تحقيق، ميزان تأثير مشاركت پليس با خانواده‌ها در زمينۀ پيشگيري از بزهكاري نوجوانان است. روش: اين تحقيق از نظر نوع، توصيفي- پيمايشي، از نظر هدف، كاربردي و از نظر روش، كمي است. جامعۀ آماري، كليۀ كاركنان دواير مشاورۀ كلانتري‌هاي فاتب به استعداد 250 هستند و نمونه به‌صورت تمام‌شمار انتخاب شده است. اطلاعات تحقيق به‌صورت كتابخانه‌اي و اسنادي و داده‌ها توسط پرسشنامۀ محقق‌ساخته از نوع طيف ليكرت 5 گزينه‌اي كه تأييد روايي و پايايي آن صورت گرفته جمع‌آوري شده است. يافته‌ها: در بين چهار مؤلفۀ آموزش و آگاه‌سازي، آموزش آسيب‌ها و تهديدات، بالاترين ميانگين پاسخ‌دهندگان و آموزش پيشگيري از بزه‌ديدگي، كمترين ميانگين جواب‌ها را داشته‌اند. ميانگين پاسخ به مؤلفۀ همايش علمي، به‌مراتب بالاتر از همايش تعاملي تشخيص داده شد و ميانگين پاسخ‌هاي داده‌شده به مؤلفۀ مشاوره در محلات توسط پليس با مؤلفۀ مشاوره در كلانتري‌ها بسيار متفاوت برآورد شد. نتيجه‌گيري: ارائه آموزش عمومي به خانواده‌ها از سوي پليس در خصوص آسيب و تهديدهاي پيرامون نوجوانان و آموزش والدين و برپايي نشست علمي با خانواده‌ها و همچنين راه‌اندازي دفاتر مشاوره در محلات براي خانواده‌ها، مهم‌ترين محورهاي تعامل بين دو نهاد مورد بحث كه از اثربخشي بالايي در پيشگيري از بزهكاري برخوردارند، تشخص داده شدند.