نقش صنايع دستي در كارآفريني زنان و توسعه اقتصادي

در اين مقاله به بررسي و شناخت عملكرد صنعت قالي بافي در توسعه اقتصاد روستايي در منطقه وزوان (استان اصفهان) پرداخته شده و در اين راستا نقش گسترش صنايع دستي به عنوان اقتصاد پايدار مورد توجه واقع شده است. اهميت اين فعاليت و نقش آن در توسعه اقتصادي و فرصت هاي شغلي ايجاد شده با الگوي اجرايي در كشورهاي در حال توسعه مانند هندوستان و چين مطابقت داده شده است. توسعه اقتصادي در كشورهاي فوق الذكر با تكيه بر دانش و فن آوري بومي و نقش آن در فرآيند توسعه، محوريت موضوع را به خود اختصاص داده است. لذا در اين پژوهش توصيفي وتحليلي به عنوان نمونه فعاليت زنان روستايي بخش شمال استان اصفهان (ميمه، وزوان) در نظر گرفته شده است. تجزيه و تحليل نظرات و ارايه راهكارها و الگوهاي كاركردي از اهداف اصلي اين پژوهش است. نتايج حاصل نشان مي دهد، برنامه كارآفريني اين زنان در حوضه قالي بافي موجب توسعه اقتصاد روستايي شده و حدود هشتاد درصد در توسعه و گسترش صنايع دستي نقش مهي را ايفا نموده است. اين روند منطبق بر الگوهاي كاركردي مي باشد كه در هندوستان و چين سبب بالا بردن موقعيت آنها در اقتصاد جهان شده است.