جايگاه هنرهاي سنتي درطراحي لباس مشاغل (مطالعه موردي ،شعربافي )

پارچه هاي دستبافت ايراني باوجود سابقه ي ديرينه سير تحول و تكميل و اوج اين هنر در دوره صفوي كه روزگاري باعث رونق اقتصادي بازار پارچه بافان ايراني بوده است، متاسفانه روبه فراموشي مي رود. واردات بي رويه انواع پارچه هاي خارجي و تغيير روند مد به صورت غيربومي، تاثيرات زيادي را بر روي توليد پارچه هاي دستبافت و اشتغالزايي هنرمندان اين هنر- صنعت داشته است. هدف اين پژوهش، طراحي لباس مشاغل بر اساس دست بافته ي سنتي ايران جهت شناسايي و ترويج هرچه بيشتر محصولات دستباف در صنايع دستي و ارائه نظم در مديريت سازمان مربوطه بوده است. روش تحقيق، از جهت هدف كاربردي و ازنظر ماهيت و روش توصيفي و تحليلي است. شيوه گردآوري اطلاعات اسنادي و ميداني است. اهميت موضوع در اين مقاله، رشد و توسعه دستباف هاي صنايع دستي ايران در جامعه و اشاعه لباس و پوششي است كه با هنجارها و ارزش هاي حاكم بر جوامع گره خورده باشد. اين محصولات هم فرهنگ، تاريخ، جغرافيا، آداب و رسوم يك ملت را دربردارند و هم راهبردي درجهت اشتغال زايي­اند كه در آن، اين هنر - صنعت از مقوله­اي انتزاعي و صرفاً هنري به مقوله اي كاربردي و ثروت ساز تبديل مي­گردد. تحقيق حاضر بارويكرد رونق محصولات دستبافت، بر اساس طبقه بندي موقعيت هاي زماني - مكاني طراحي لباس، به لباس مشاغل با كاركردي اجتماعي پرداخته است. لباسي كه توسط اعضاي يك نهاد استفاده مي شود. مشابه بوده و باعث بازشناسي آسان تر اعضاي نهاد توسط خود آنان يا توسط ديگران مي شود. بر اساس اولويت، طراحي پوشش كاركنان در بخش سازمان هاي ميراث فرهنگي نظرسنجي صورت گرفت. در نتايج حاصل از آن اكثر كارمندان واكنش ارباب رجوع را در مواجه با طرح جديد لباس كاركنان توام با احترام و احساس وجود نظم در سازمان مربوطه توصيف كردند.