بررسي رابطه انجام فرايض ديني با شادكامي در دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي اروميه

EXAMINING THE RELATIONSHIP BETWEEN RELIGIOUS PRACTICE AND HAPPINESS ON STUDENTS OF URMIA UNIVERSITY OF MEDICAL SCIENCES

پيش زمينه و هدف: فرايض ديني عامل اصلي آرامش و شادابي روحاني انسان هستند. هدف اصلي اين پژوهش، بررسي رابطه بين انجام فرايض ديني و شادكامي در دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي اروميه بود. مواد و روش كار: پژوهش از نوع همبستگيرگرسيوني بود. جامعه آماري، كليه دانشجويان دوره كارشناسي دانشگاه علوم پزشكي اروميه (2181 نفر) بود كه حجم نمونه با روش طبقه اي چندمرحله اي و به صورت تصادفي، با جدول مورگان 377 نفر انتخاب شدند. ابزار تحقيق، پرسشنامه نشاط سازماني چاوشباشي و دهقان عفيفي و پرسشنامه انجام فرايض ديني محمودي و حسين پور بوده كه پايايي آن ها با آلفاي كرونباخ (92/0) تأييد شد. براي تجزيه و تحليل داده ها از آزمون هاي توصيفي و استنباطي مانند آزمون همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه استفاده شد. يافته ها: نتايج به دست آمده حاكي از آن است كه بين انجام فرايض ديني و شادكامي دانشجويان رابطه مثبت و معنادار وجود دارد و بين مؤلفه هاي شادكامي و انجام فرايض ديني رابطه مثبت و معناداري وجود دارد. 2/89 درصد تغييرات شادكامي در دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي اروميه توسط انجام فرايض ديني و مؤلفه هاي آن پيش بيني مي شود. رضايت از زندگي 8/92 درصد، حرمت شخصي 8/94 درصد، بهزيستي فاعلي 6/93 درصد، رضايت خاطر 7/82 درصد و خلق مثبت 2/82 درصد در ايجاد شادكامي در دانشجويان علوم پزشكي اروميه نقش دارند. بحث و نتيجه گيري: در صورت برنامه ريزي پيرامون ابعاد هماهنگ سازي انجام فرايض ديني با برنامه درسي در دانشگاه هاي كشور، مي توان ميزان عمل به فرايض ديني را در قشر دانشجوي كشور بالا برد و ميزان شادكامي در اين گروه عظيم و مهم جامعه را افزايش داد و اميدوارتر بود كه اين شادكامي دوام و پايداري بيشتري داشته باشد.

Background Aims: Religious practices are the leading cause of peace and spiritual happiness. The aim of this study was to investigate the relationship between religious practice and happiness in students of Urmia University of Medical Sciences. Materials Methods: This study was a correlationregression one including all undergraduates (2181 students) in Faculty of Medicine in Urmia University of Medical Sciences. The sle was chosen through multistage stratified random sling method and 377 subjects were selected based on Morganrsquo s Table. The sles were asked to fill out the questioners of organizational vitality and religious practices questionnaire and theses scalesrsquo reliability were approved with Cronbachrsquo s alpha (0.92). To analyze the data, descriptive and inferential statistics such as Pearson correlation and multiple regressions were used. Results: Accordingly, there was a significant relationship between the practice of religion and happiness of students. 89.2% of happiness in students are predicted to be along with doing religious obligations and its components. The effective components in studentsrsquo happiness and their significance were life satisfaction (92.8%), personal dignity (94.8%), subjective wellbeing (93.6%), satisfaction (82.7%) and positive mood (82.2%) percent Happiness in the students involved in the creation of Medical Sciences. Conclusion: In case of correct and coherent planning on religious practices along with studentsrsquo course curriculum, it is predicted to observe a higher rate of caring and doing religious obligations that has significant effect on persistent and more stable happiness in students. SOURCE: URMIA MED J 2016: 27(1): 45 ISSN: 10273727