رابطه ي تنوع زيستي گياهان با عوامل توپوگرافي در جنگل هاي غرب مازندران،(مطالعه موردي: جنگل پژوهشي دانشگاه تربيت مدرس)

تنوع گونه اي به عنوان يكي از موضوعات مهم و اساسي در اكولوژي پوشش گياهي مطرح مي باشد. مطالعه مذكور در جنگل پژوهشي دانشگاه تربيت مدرس با هدف بررسي تنوع زيستي گياهان علفي و چوبي در رابطه با عوامل توپوگرافي (ارتفاع از سطح دريا، شيب و جهت جغرافيايي) انجام شد. براي اين منظور تعداد 48 قطعه نمونه 400 متر مربعي (20*20 متر) به شكل انتخابي، در منطقه مورد مطالعه پياده شد. سپس نام كليه گونه هاي علفي و چوبي با درصد تاج پوشش آنها در سطح پلات ثبت شد. در مجموع 137 گونه علفي و 50 گونه چوبي متعلق به 167 جنس و 72 تيره گياهي شناسايي شد. در ارتباط با گونه هاي علفي نتايج نشان داد كه اثر ارتفاع از سطح دريا بر شاخص غناي گونه اي، غناي مارگالف و تنوع سيمپسون معني دار بود، به طوري كه شاخص غناي گونه اي و مارگالف در طبقه ارتفاعي بالا (1700-1450 متر از سطح دريا) بيشترين مقدار و شاخص تنوع سيمپسون نيز در طبقه ارتفاعي 1450-1200 متر از سطح دريا بيشترين مقدار را شامل بودند. اثر شيب نيز بر تنوع و غناي گونه اي معني دار بود؛ به طوري كه بيشترين مقدار غناي گونه اي و غناي مارگالف در شيب هاي نسبتاً زياد (90-60 درصد) و بيشترين مقدار تنوع سيمپسون در شيب هاي پايين (30-0 درصد) به دست آمد. در ارتباط با گونه هاي چوبي نتايج نشان داد كه اثر ارتفاع از سطح دريا بر روي كليه شاخص هاي تنوع معني دار مي باشد. نتايج هم بستگي نشان داد با افزايش ارتفاع از سطح دريا مقدار شاخص هاي غناي گونه اي، غناي مارگالف و منهينيك، كاهش يافتند. بيشترين مقدار شاخص يكنواختي پيلو در طبقه ارتفاعي بالا (1700-1450 متر از سطح دريا) به دست آمد. هم چنين اثر عوامل شيب و جهت جغرافيايي روي هيچ يك از شاخص هاي تنوع گونه هاي چوبي معني دار نبود.