مدل سازي زيستگاه يوزپلنگ ايراني با روش تحليل عاملي آشيان بوم شناختي (مطالعه موردي پناهگاه حيات وحش دره انجير)

تعيين مطلوبيت زيستگاه يكي از اركان مديريت و حفاظت گونه هاي حيات وحش محسوب مي گردد، زيستگاه هاي مطلوب تاثير به سزايي بر بقاء و توليد مثل گونه ها خواهد داشت و در امر مديريت و حفاظت حيات وحش مورد توجه قرار مي گيرند. در اين پژوهش به منظور مطالعه زيستگاه يوزپلنگ ايراني و تهيه نقشه مطلوبيت زيستگاه اين گونه در پناهگاه حيات وحش دره انجير جهت حفاظت موثرتر از اين گونه در آستانه انقراض، داده هاي حضور گونه كه طي چهار فصل در سال هاي 1390-1388 از اين منطقه جمع آوري گرديد با روش تحليل عاملي آشيان بوم شناختي در نرم افزار Biomapper مورد بررسي قرار گرفت. پس از آماده سازي نقشه ها توسط نرم افزار Idrisi و Biomapper ، متغيرهاي زيستگاهي شامل ارتفاع، شيب، جهت، تيپ پوشش گياهي، فاصله از منابع آب و فاصله از پاسگاه هاي محيط باني وارد نرم افزار بايومپر شد. جدول امتياز حاصل از تحليل عاملي نشان مي دهد كه يوزپلنگ ايراني به مناطق كوهستاني كه داراي عوارض توپوگرافي مناسب براي مخفي شدن به منظور شكار طعمه است و جهت هاي شمالي كه داراي رطوبت نسبي بيشتر و پوشش گياهي غني تر و طعمه بيشتر است تمايل بيشتري نشان مي دهد. تجزيه و تحليل مدل مطلوبيت زيستگاه يوزپلنگ ايراني در پناهگاه حيات وحش دره انجير نشان مي دهد كه يوزپلنگ ايراني در اين زيستگاه داراي پهناي آشيان بوم شناختي متوسط مي باشد و به زيستگاه هاي حاشيه اي تمايل بيشتري نشان مي دهد.