ارزيابي زيستگاه زمستان خوابي خرس قهوه اي (Ursus arctos syriacus) با استفاده از مدل سازي خطي تعميم يافته (GLM) و رگرسيونوزني جغرافيايي (GWR)در جنوب ايران

لانه هاي زمستان خوابي بخش مهمي از زيستگاه خرس قهوه اي مي باشند كه بر توليدمثل و بقاء آن تاثير گذار است. بنابر اين شناسايي عوامل موثر بر انتخاب زيستگاه و تعيين مناطق مطلوب لانه گزيني در حفاظت از بزرگ ترين گوشتخوار كشورمان ضرورت دارد. به منظور مدل سازي مطلوبيت زيستگاه لانه گزيني خرس قهوه اي در منطقه كوه خم استان فارس از دو روش رگرسيون منطقي وزني جغرافيايي (Geographically Weighted Logistic Regression) و مدل خطي تعميم يافته (Generalized Linear Model) استفاده شد. در اين پژوهش از 20 لانه حضور و هم چنين 20 غار كه آثار حضور خرس ها در آنها يافت نشد (نقاط عدم حضور گونه)، به عنوان متغير وابسته و شش فاكتور زيست محيطي به عنوان متغير مستقل استفاده شد. نتايج حاصل از مدل خطي تعميم يافته حاكي از آن بود كه متغيرهاي فاصله از مراكز جمعيتي، ارتفاع از سطح دريا و فاصله از منابع آبي نقش مهمي در مطلوبيت زيستگاه زمستان خوابي خرس قهوه اي دارند. نتايج رگرسيون منطقي وزني جغرافيايي نشان دهنده تغييرات محلي معنا دار در روابط بين حضور لانه هاي زمستان خوابي و متغير فاصله از مراكز جمعيتي است. نتايج هر دو روش مدل سازي نشان داد كه زيستگاه مطلوب زمستان خوابي اين گونه، مناطق صعب العبور در ارتفاعات كوهستاني و دور از دسترس انسان است.