بررسي تنوع ژنتيكي برخي از توده هاي شويد (Anethum graveolens L) بومي ايران با استفاده از نشانگر ISSR

آگاهي از ميزان تنوع ژنتيكي و درك روابط موجود بين گونه ها و توده هاي بومي كشور گام موثري در راستاي حفظ ژرم پلاسم گياهان مي باشد. در اين مطالعه تنوع ژنتيكي درون و بين هفده توده ي شويد (Anethum graveolens L.) بومي مناطق مختلف ايران با استفاده از پنج نشانگرISSR بررسي شد. در مجموع 29 باند چند شكل ايجاد شد. ميانگين كل چند شكلي 7/54% بود. بيشترين و كمترين ميزان محتواي اطلاعات چندشكل (PIC)، به ترتيب 46/0 در آغازگر (CA)8G و 4/0 در آغازگر (AG)8T و ميانگين 43/0 بود. بيشترين و كمترين تنوع ژنتيكي بر اساس شاخص هاي درصد مكان هاي ژني چندشكل به ترتيب 07/62 و 10/93، هتروزيگوسيتي مورد انتظار به ترتيب 248/0 و 392/0 و شاخص اطلاعات شانون به ترتيب 360/0 و 567/0 در ميان توده ي اردبيل و توده ي آذرشهر مشاهده شد. ماتريس عدم تشابه نشان داد كه توده هاي ساري و كرمان بيشترين و توده هاي اهواز و نهاوند كمترين فاصله ژنتيكي را داشتند. تقسيم بندي تغييرات درون و بين توده ها با استفاده از تجزيه واريانس مولكولي نشان داد كه 88 درصد كل تغييرات ژنتيكي درون توده ها وجود دارد. تجزيه خوشه اي بر اساس روش UPGMA ارتباط ضعيف بين فاصله ژنتيكي و فاصله جغرافيايي را در بين توده ها نشان داد.