تبيين نقش آموزه هاي ديني در امنيت اجتماعي

Clarifying the role of religious teachings on social security

مقدمه: امنيت اجتماعي در سطح جوامع ناشي از استمرار وجود ارزشهاي فرهنگي چون فرايند اجتماعي شدن، نظم، وفاق و همكاري اجتماعي به حفظ حريم اجتماعي، رفع خطرات، استفاده بهينه از فرصتها و ارتقاي سطح زندگي اجتماعي ميپردازد و تامين آن مستلزم يك عمل آگاهانه، جمعي و مشاركت همگاني در تعامل با نيروهاي تامين كننده نظم وامنيت اجتماعي است. با وجود گستره تاريخي امنيت اين مفهوم تنها در دوران مدرن بهعنوان يك مسيله اجتماعي مطرح شده وسعي شده بهشيوه تجربي و خردمندانه مورد بررسي علمي قرار بگيرد. روش: در اين پژوهش به تاثير نقش آموزههاي ديني در امنيت اجتماعي پرداخته شده است. تحقيق حاضر از نوع توصيفي و از روش همبستگي بوده وجامعه آماري آن را دانشجويان دانشگاه آزاد اسلامي تهران جنوب در سال 1393تشكيل ميدهند. حجم نمونه آماري 370 نفر بوده كه به روش نمونهگيري تصادفي انتخاب شدهاند. روايي ابزار پژوهش بهصورت صوري و پايايي آن با محاسبه ضريب آلفاي كرونباخ به تاييد رسيده است. يافته‌ها: يافتههاي تحقيق نشان داد بين آموزههاي ديني در بعد تجربي، بعد دانشي، بعد مناسكي و بعد مشاركتي وامنيت اجتماعي رابطه معناداري وجود دارد. بحث و نتيجهگيري: در اين تحقيق به بررسي نقش دينداري دانشجويان در بعد ارزشي، بعد مناسكي و بعد مشاركتي با امنيت اجتماعي اعم از امنيت اخلاقي، امنيت جاني، امنيت مالي و امنيت شغلي پرداخته شده است. نتايج حاكي از آن است كه بين حضور در مناسك ديني و امنيت اجتماعي رابطه معناداري وجود دارد. بر اساس بررسيهاي صورت گرفته از جامعه آماري با احتمال 95 درصد بين دو متغير دينداري از بعد مناسكي و امنيت اجتماعي رابطه معناداري وجود دارد.