سياست‌هاي روساي جمهور آمريكا پس از 11 سپتامبر و صلح‌سازي در افغانستان (با تكيه‌ بر دكترين ليبرال- دموكراسي)

افغانستان ازجمله كشورهايي است كه مدت‌هاي مديدي از ويژگي بي‌ثباتي برخوردار بوده است و اين سبب شده است تا آن‌چه را كه لازمه ايجاد حكومت مقتدر و صلح‌جو بوده، از بين ببرد و در دوران پس از يازدهم سپتامبر مي‌توان رويدادي را مشاهده كرد كه بسترساز بسياري از وقايع بعد از خود و ايجادكننده زمينه رشد بي‌ثباتي در منطقه و جهان شده است و به‌دنبال آن، آمريكا بعد از يازدهم سپتامبر توانست در عرصه جهاني افكار عمومي جهان را در مبــارزه با تروريسم (كه بستر رشد آن كشورهاي بي‌ثبات و فرومانده چون افغانستان بوده) با خود همراه سازد. سياست‌هاي آمريكا در افغانستان علاوه بر بازتاب‌هايي كه در عرصه جهاني داشت، در بستر داخلي افغانستان و رابطه آن با كشورهاي هم‌جوار نيز تبعاتي با خـود به همراه داشته است. آمريكا با اين اقدام‌ها درواقع سعي داشته با سهيم‌كردن گروه‌هاي مختلف درروند قدرت و تسريع روند دموكراتيزه‌شدن در ايجـاد ثبـات در داخل نقش‌آفريني كرده است. اين ثبات‌آفريني به كاهش اقدامات تروريستي و در منطقه و ازجمله براي كشورهاي هم‌جوار خواهد انجاميد. ازاين‌رو، مقاله پيش رو به دنبال اين سوال بوده است كه تاثيرات سياست‌هاي آمريكا پس از يازدهم سپتامبر در افغانستان چگونه بوده است؟ فرضيه موردنظر مقاله چنين است كه سياست‌هاي مختلف آمريكا (اعم از نظامي و ليبرالي) و خصوصاً سياست‌هاي ليبرال- دموكراتيك اين كشور در جهت ايجاد ثبات و صلح‌سازي انجام‌گرفته است. همان‌گونه كه در ديدگاه ليبراليسم، كشورهاي دموكراتيك عليـه كشورهاي دموكراتيك ديــگر وارد جـنگ نمي‌شوند، برخي معتقدند كه افزايش روند دموكراتيزه‌شدن افغانستان از طريق نهادهاي دموكراتيك، به‌نوعي كاهش نيروهاي گريز از مركز و درنتيجه ثبات‌آفريني در اين كشور (افغانستان) را در پي دارد؛ هرچند اين سياست‌هاي آمريكا با تناقضات و چالش‌هايي روبه‌رو بوده است. نويسندگان در اين مقاله از روش تبيني- تحليلي استفاده كرده‌اند.