تأثير آموزش گروهي روان شناختي بر نگرش مراقبان خانوادگي بيماران مبتلا به اختلال دوقطبي نسبت به بيماري رواني

The effect of group psychoeducational program on attitude toward mental illness in family caregivers of patients with bipolar disorder

زمینه و هدف: مطالعات نشان داده­اند نگرش اعضای خانواده نسبت به بیماری روانی، رفتار آن‌ها را متأثر می­كند و این امر ممكن است باعث كاهش كیفیت مراقبت از بیمار شود. این تحقیق با هدف تعیین تأثیر آموزش گروهی روان­شناختی بر نگرش مراقبان خانوادگی بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی نسبت به بیماری روانی انجام گرفته است. روش بررسی: در این مطالعه كارآزمایی بالینی كنترل شده تصادفی كه در 1394 انجام یافته است، تعداد 74 نفر از مراقبان خانوادگی بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی كه بیماران­شان سابقه بستری در بخش‌های روان­پزشكی بیمارستان روان‌پزشكی رازی تبریز را داشتند، به روش نمونه­گیری تصادفی انتخاب و سپس به طور تصادفی به دو گروه مداخله و شاهد تقسیم شدند. به مراقبان خانوادگی گروه مداخله طی 8 جلسه آموزش روان­شناختی داده شد. نگرش مراقبان خانوادگی نسبت به بیماری روانی با استفاده از پرسشنامه نگرش نسبت به بیماری­های روانی قبل و بعد از مداخله ارزیابی شد. داده­ها با استفاده از آمار توصیفی، آزمون كای‌دو، تی‌مستقل ، تی‌زوج و تحلیل كواوریانس در نرم‌افزار SPSS v.13مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: نتایج نشان داد كه در پیش­آزمون اختلاف آماری معناداری از نظر میانگین نمره نگرش نسبت به بیماری روانی بین گروه مداخله و شاهد وجود نداشت (به ترتیب 51/8±54/92 و 43/9±52/90؛ 05/0p). نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه نشانگر این است كه آموزش روان­شناختی موجب بهبود نگرش مراقبان خانوادگی نسبت به بیماری روانی می­شود. روش­های آموزشی مناسب مانند آموزش روان­شناختی گروهی برای ارتقای نگرش مثبت خانواده­های بیماران مبتلا به اختلال روان­پزشكی می­تواند مؤثر باشد.

Background & Aim: Studies have shown that family caregivers’ attitude toward mental illness affects their caring to mental patients and may reduce the quality of caring to them. This study aimed to determine the effect of group psychoeducation on attitude toward mental illness in the family caregivers of patients with bipolar disorder. Methods & Materials: In this randomized clinical trial study conducted in 2015, 74 family caregivers of the patients with bipolar disorder who had been hospitalized in the psychiatric wards of Razi hospital in Tabriz were selected by random sampling method. Then, they were randomly assigned into the experimental and control groups. The families of experimental group participated in 8 continuous 90-minute 2 times a week psychoeducational sessions. Family caregivers’ attitude toward mental illness was measured using the questionnaire of Opinion about Mental Illnesses (OMI) before and after intervention. Data analysis was conducted using descriptive statistics, Chi-square test, independent t-test, paired t-test and ANCOVA on SPSS software version 13. Results: The results revealed that there was no significant difference in mean score of attitude toward mental illness between the experimental group and the control group before intervention (92.54±8.51 vs. 90.52±9.43, P>0.05). But the mean score of family caregiversʹ posttest in the experimental group significantly increased compared to the control group (105.43±14.72 vs. 90.52±7.50, P<0.05). Conclusion: The study results demonstrate that psychoeducational program improves family caregivers’ attitude toward mental illness. Training methods such as group psychoeducation can be effective in promoting positive attitude in the families of patients with psychiatric disorder.