تاثيرگذاري عامل هاي محيطي بر پراكنش سه گونه برودار (Quercus brantii Lindl.)، مازودار (Q. infectoria Oliv.) و وي ول (Q. libani Oliv.) در جنگل هاي زاگرس شمالي

هدفاين مطالعه شناسايي روابط موجود بين سه گونه برودار (Quercus brantii Lindl.)، مازودار (Q. infectoria Oliv.) ووي ول (Q. libani Oliv.) با عامل­ هاي محيطي در جنگل هاي زاگرس شمالي است.ابتدا مهمترين رويشگاه هاي گونه هاي موردنظر شناسايي شد و پراكنش عمودي آنها با تعيين حداقل و حداكثر دامنه ارتفاعي گسترش گونه ها مشخص شد. با توجه به جهت جغرافيايي و فرم زمين، در هر رويشگاه قطعات ­نمونه ۵۰۰ مترمربعي (در مجموع ۵۴ قطعه­ نمونه) گزينش شد و در داخل هر يك از قطعات نمونه مشخصه هاي ارتفاع از سطح دريا، فرم زمين، جهت جغرافيايي، درصد شيب و تيپ جنگلي يادداشت شد. حداقل يك نيم رخ خاك براي انجام مطالعات خاك در مركز هر قطعه نمونه حفر و تشريح شد. تجزيه وتحليل داده ها به روش هاي تجزيه و تحليل اكتشافي، تجزيه واريانس، آناليز تطبيقي متعارفي و آمار توصيفي انجام شد.نتايج نشان داد كه وي­ول با خاك هاي سنگين و نيمه سنگين اسيدي با هدايت الكتريكي كم و آهك بسيار كم سازگار است و دامنه ارتفاعي و جهت شيب محدودتري دارد. خاك هايي سنگين با اسيديته بيشتر از خنثي به سوي قليايي كه داراي آهك زيادي هستند، با سرشت گونه برودار سازگاري بهتري نشان مي دهند. اين گونه داراي بيشترين دامنه تغييرات ارتفاعي است و در تمام جهت ­هاي جغرافيايي نيز حضور دارد. در مورد پراكنش گونه مازودار به نظر مي رسد كه اسيديته خاك محدوديتي ايجاد نكرده است و اين گونه با خاك هاي سبك و دامنه هاي پرشيب شمالي سازگاري بيشتري دارد.