پرخاشگري و عوامل اجتماعي اقتصادي مرتبط با آن در كودكان پيش دبستاني

Evaluation of Aggression and Socioeconomic Factors associated it, Among Preschool Children

مقدمه: پرخاشگري دوران كودكي يك مشكل بهداشتي عمده در سراسر جهان بخصوص در سال هاي اخير محسوب مي شود. از سال هاي پيش دبستاني هنگامي كه كودك شروع به شركت در تعاملات گسترده با همسالان مي كند، پرخاشگري به يك مسيله مهم تبديل مي شود. علت اين مشكل را مي توان به مجموعه اي از متغيرهاي زيستي، رواني، فرهنگي و خانوادگي نسبت داد. هدف: اين مطالعه با هدف تعيين ميزان پرخاشگري و عوامل اجتماعي اقتصادي مرتبط با آن در كودكان پيش دبستاني شهر رشت انجام گرفته است. روش كار: اين پژوهش يك مطالعه مقطعي از نوع توصيفي تحليلي مي باشد كه در بين كودكان پيش دبستاني شهر رشت در سال 1392 انجام گرفته است. آزمودني هاي مطالعه شامل 614 كودك 5 تا 7 ساله بودند كه به روش نمونه گيري خوشه اي دو مرحله اي از مراكز پيش دبستاني تحت نظارت آموزش و پرورش و سازمان بهزيستي شهر رشت انتخاب شدند. ابزار گردآوري اطلاعات شامل دو پرسشنامه بود. مقياس پرخاشگري كودكان پيش دبستاني كه جهت ارزيابي پرخاشگري كلامي- تهاجمي، فيزيكي- تهاجمي، رابطه اي و خشم تكانشي كودكان توسط مربيان تكميل گرديد و پرسشنامه عوامل اجتماعي اقتصادي مرتبط با پرخاشگري كه توسط والدين كودك تكميل شدند. داده ها با استفاده از آزمون هاي توصيفي و استنباطي (كروسكال واليس، من ويتني و رگرسيون خطي چندگانه) مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج: بر اساس نتايج ميانگين نمره ي پرخاشگري در حيطه هاي كلامي تهاجمي 5/7±5/4، فيزيكي تهاجمي 3/4±3/2، رابطه اي 3/6±5/4، خشم تكانشي 7/5±5/4 و نمره كل پرخاشگري 8/20±8/15 بدست آمد. بين واقعه استرس زاي تغيرمكان و حيطه ي رابطه اي پرخاشگري (02/0 > p)، انجام بازي رايانه اي و حيطه فيزيكي تهاجمي (01/0 > p) و پرخاشگري كل (03/0 > p)، نوع مسكن و حيطه هاي كلامي تهاجمي (02/0 > p)، رابطه اي (007/0 > p)، خشم تكانشي (01/0 > p) و پرخاشگري كل (008/0 > p)، متوسط درآمد خانواده و حيطه رابطه اي (03/0 > p) ارتباط معناداري آماري وجود داشت. نتايج آزمون رگرسيون نشان داد كه كودكان ساكن در منازل ويلايي 8/4 بار نمره پرخاشگري بيشتري از كودكان آپارتمان نشين داشتند. ( 9/8-7/0: 95% CI) نتايج اين مطالعه همچنين نشان داد كه متوسط درآمد ماهيانه خانوار از ديگر عوامل پيش بيني كننده پرخاشگري بوده، به طوري كه به ازاي افزايش يك رده درآمدي بر اساس تقسيم بندي سازمان يارانه اي، نمره پرخاشگري به طور متوسط سه واحد كاهش داشت{(01/0-)- 9/5-: 95%CI}. بحث و نتيجه گيري: با توجه به نتايج اين مطالعه، به نظر مي رسد كه عوامل اجتماعي اقتصادي، پيش بيني كننده مهم پرخاشگري كودكان بويژه در حيطه هاي رابطه اي و خشم تكانشي به حساب مي آيند. لذا براي پيشگيري از پرخاشگري كودكان، بايد به اين عوامل توجه خاص نمود.

Abstract Introduction: Childhood aggression is a major health problem throughout the world, particularly in recent years. Aggression in the preschool years, when the child starts extensive interaction with age group, becomes an important issue. The reason for problem could be attributed to a set of biologic, psychological, cultural, and familial variables. Objective: This study aimed to determine the level of aggression and socioeconomic factors associated with aggression in preschool children in Rasht city. Methods: This cross-sectional descriptive analytical study was conducted among preschool children in Rasht city in 2013.Study samples included 614 children aging 5 to 7 years who were chosen by two-stage cluster sampling from preschool centers affiliated to Education and Welfare departments in Rasht. Data collection tool included two questionnaires, Preschool Children Aggression Scale completed by teachers to evaluate verbal, physical aggression, relationship and impulsive anger of children and questionnaire of related socioeconomic factors, completed by parents. Then data were analyzed by using descriptive and analytical statistics (Kruscal Wallis, Mann Whitney U and Multiple Linear Regression Test). Results: The mean aggression score was in the area of verbal aggression 4.5 ± 7.5, physical aggression 2.3 ± 4.3, relationship 4.5 ± 6.3, impulsive anger 4.5 ±5.7 and total aggression score 15.8 ± 20.8. There was a statistically significant relation between location change of stressful events and relationship aggression (p < 0.02), computer games and area of the physical aggressive (p < 0.01) and overall aggression (p < 0.03), housing type and area of verbal aggression (p < 0.02), relational aggression (p < 0.007), impulsive anger (p < 0.01) and overall aggression (p < 0.008), median family income and the area of relational (p < 0.05). The results of regression showed that children living in villas have 4.8 degrees score of aggression higher than children living in apartments (CI95%:0.7-8.9). The results of the study also showed that the median family income was considered as other predictor of aggression in children and as the income category defined by Division of Subsidized organizations increased one level, aggression score decreased an average of 3 units {(CI95%:-5.9- (-0.01)}. Conclusion: According to the results of the study it seems that socioeconomic factors are the main predictors of aggression in children, especially in the area of relational aggression and impulsive anger. Therefore, to prevent aggression in children, special attention must be paid to these factors.