بررسي نگرش ايمني در تعدادي از شركت‌هاي توليدي شهرستان اروميه

An investigation of safety attitude in a number of manufacturing companies in Urmia

مقدمه: نگرش مثبت ایمنی كاركنان در ارتباط مستقیم با افزایش سطح ایمنی در محیط كار بوده و از طریق افزایش تعداد رفتارهای ایمن كارگران موجب كاهش حوادث شغلی می‌شود. بررسی نگرش ایمنی كاركنان در محیطهای كاری می‌تواند در شناسایی علل زمینه‌ای اعمال ناایمن خیلی كمك كننده باشد. هدف اصلی این مطالعه بررسی نگرش ایمنی و میزان ارتباط آن با متغیرهای مختلف فردی و شغلی در تعدادی از شركت‌های تولیدی واقع در شهرستان ارومیه بود. روش كار: در این مطالعه، نگرش ایمنی تعداد 194 نفر از كاركنان شاغل در 9 شركت تولیدی با استفاده از یك پرسش‌نامه با سطح روایی و پایایی قابل قبول اندازه گیری شد. پرسش‌نامه مورد استفاده در دو بخش تنظیم شد كه بخش اول شامل اطلاعات شغلی و فردی شركت كنندگان و بخش دوم شامل 46 سوال مرتبط با نگرش ایمنی بود. نگرش ایمنی در قالب ده فاكتور اصلی با استفاده از مقیاس اندازه گیری لیكرت پنج نمره‌ای سنجیده شد. یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد كه اكثر شركت كنندگان دارای نگرش ایمنی متوسط (9/78 %) بوده و میانگین نمره نگرش كلی ایمنی آن‌ها 19/3 (25/0 ±) بود. «تعهد به ایمنی و مشاركت در امور ایمنی» و « گفتگو در زمینه ایمنی و مبادله اطلاعات ریسك» به ترتیب با میانگین (انحراف معیار)‌های 97/3 (52/0 ±) و 53/2 (58/0 ±) بیش‌ترین و كم‌ترین نمره‌های فاكتورهای نگرش ایمنی را دارا بودند. به‌علاوه، شركت كنندگان شركت‌های تولیدی خصوصی نگرش ایمنی بهتری در مقایسه با شركت‌های تولیدی دولتی داشتند (05/0 > P). مدیران و كارگرانی كه قبلا در زمینه ایمنی آموزش دیده بودند نگرش متفاوتی به فاكتورهای مختلف نگرش ایمنی در مقایسه با گروه‌های آموزش ندیده گزارش كردند. نتیجه گیری: با توجه به این‌كه اكثر شركت كنندگان مطالعه دارای نگرش ایمنی در حد متوسط بودند، این مطالعه پیشنهاد می‌كند كه شركت‌های مطالعه شده از طریق افزایش كمیت و كیفیت دوره‌های آموزشی مورد نیاز ایمنی و گفتگوی بیش‌تر مدیران و سرپرستان با كارگران در زمینه ایمنی به‌منظور بهبود نگرش ایمنی و بالتبع كاهش حوادث شغلی تلاش كنند.

Introduction: Positive safety attitude of employees is directly associated with workplace safety, and it can decrease occupational accidents through increasing the number of safety acts. Assessment of employees’ safety attitude in workplaces can be more helpful to identify underlying causes of unsafe acts. The main aim of this study was to assess safety attitude and its’ relationship with different personal and occupational variables in a number of manufacturing companies, located in Urmia City, Iran.   Material and Method: In this study, the safety attitude of 194 employees was measured in 9 manufacturing companies using a questionnaire with acceptable validity and reliability. The questionnaire consisted of two parts: participants’ personal and job related information, as well as 46 safety attitude related questions. The questions of safety attitude was measured using a five-point Likert scale in form of ten main aspects.    Result: The results indicated that majority of participants (78.9 %) had a moderate safety attitude level and the mean (±SD) score of total safety attitude was 3.19 (±0.25). “Commitment to safety and participation in safety activities” and “safety talk and risk information communication” obtained the highest and lowest scores of safety attitude factors, with mean (SD) of 3.97(±0.52) and 2.53(±0.58), respectively. In addition, the participants from private companies showed a better safety attitude than those of governmental companies (P-value<0.05). Managers and workers, who had previously received safety training, reported a different attitude toward various factors of safety attitude, in comparison with untrained groups. Conclusion: Since the majority of participants had a moderate safety attitude, this research suggests the study companies to attempt in order to increase the quantity and quality of safety training courses, as well as safety communication of managers and supervisors with workers for improving their attitude toward safety and subsequently decreasing occupational accidents.