اثر تنش شوري بر برخي صفات بيوشيميايي و مرفولوژيكي سه ژنوتيپ گندم نان

شوري در حال تبديل شدن به يك مشكل جدي در نقاط مختلف جهان است. شوره زارها سه برابر بزرگ تر از زمين مورداستفاده براي كشاورزي مي باشد. ازاين رو به منظور بررسي اثر شوري بر برخي شاخص هاي مورفولوژيك و بيوشيميايي در ژنوتيپ هاي گندم آزمايشي در شرايط كشت هيدروپونيك در قالب طرح كاملاً تصادفي با سه تكرار انجام شد. تيمارهاي آزمايشي شامل دو سطح شوري (شاهد و هدايت الكتريكي 6 دسي زيمنس بر مترمربع) و سه ژنوتيپ [دو لاين موتانت T-67-60)، (T-65-7-1 و رقم طبسي] بودند. ابتدا بذور لاين هاي موتانت T-65-7-1 و T-67-60 و طبسي براي داشتن گياهچه هاي عاري از هرگونه آلودگي ضدعفوني گرديد. سپس بذور روي كاغذ صافي مرطوب درون پتري ديش در شرايط تاريك انكوباتور به مدت 3 روز در دما 1±24 سانتي گراد كشت شدند. پس ازآن انتقال گياهچه ها در محيط مايع يوشيدا به روش هيدروپونيك در شرايط تيمار شوري و شاهد قرار گرفتند. صفات مورد ارزيابي شامل وزن تر و خشك ساقه و ريشه و طول ساقه و ريشه به عنوان صفات مورفولوژيك و ميزان اسيد آسكوربيك، آنزيم ليپوكسيژناز (LOX)، كلروفيل و شاخص اكسيداسيون سلولي (TBARM) به عنوان خصوصيات بيوشيميايي اندازه گيري شدند. نتايج نشان داد كه تنش شوري بر رشد گياه تاثير منفي دارد. با اعمال شوري ميزان LOX، TBARM، اسيد آسكوربيك و كلروفيل در ژنوتيپ هاي موردمطالعه اختلاف معني داري نشان داد. بيشترين ميزان تغييرات LOX و TBARM مربوط به رقم طبسي و كمترين مقدار مربوط به لاين T-67-60 بود. با توجه به همبستگي منفي بين ميزان TBARM، LOX و كلروفيل با تحمل به شوري، چنين به نظر مي رسد كه لاين موتانت T-67-60 تحمل بيشتري در مقايسه با ژنوتيپ هاي ديگر داشت.