تاثير غلظت هاي مختلف پاكلوبوترازول بر كاهش اثرات تنش يخ زدگي در دو توده كوشيا (Kochia scoparia)

كاربرد برخي از مواد شيميايي مانند تريازول ها مي تواند در تخفيف تنش هاي محيطي ازجمله سرما موثر باشد. به همين منظور آزمايشي به صورت فاكتوريل و در قالب طرح كاملاً تصادفي انجام شد. غلظت هاي مختلف پاكلوبوترازول (0، 10، 20 ميلي گرم در ليتر) قبل از اعمال سرما در محيط ريشه روي گياهچه هاي كوشيا تيمار شد و سپس گياهان در شرايط كنترل شده در معرض دماهاي يخ زدگي (0، 3-، 6-، 9-، 12- و 16- درجه سانتي گراد) قرار گرفتند. قبل از اعمال دماهاي يخ زدگي قند محلول برگ، پرولين، فنل كل، رنگ دانه هاي فتوسنتزي و مهار فعاليت راديكال DPPH (1،1-diphenyl-2-picrylhydrazyl) اندازه گيري شد. پس از اعمال دماهاي يخ زدگي پايداري غشاء سلولي از طريق اندازه گيري نشت الكتروليت ها و درجه حرارت كشنده براي 50% نمونه ها بر اساس نشت الكتروليت ها (LT50el) تعيين شد. درصد بقاء و رشد مجدد گياهان نيز سه هفته پس از بازيابي گياهان در شرايط طبيعي تعيين شد. نتايج نشان داد كه با كاهش دما تا 9- درجه سانتي گراد ميزان نشت الكتروليت ها ثابت ماند و كاهش دما به 12- درجه سانتي گراد موجب افزايش شديد نشت الكتروليت ها گرديد. همچنين درصد بقاء نيز تا دماي 9- درجه سانتي گراد تحت تاثير قرار نگرفت ولي كاهش دما به 12- درجه سانتي گراد موجب كاهش معني دار آن گرديد. كاربرد پاكلوبوترازول باعث افزايش ميزان كلروفيل a و b، مهار فعاليت راديكال DPPH و درصد بقاء شد ولي ميزان پرولين، كربوهيدرات هاي محلول، فنل كل و ميزان نشت الكتروليت ها را كاهش داد. برهمكنش دما و توده بر مجموع رنگ دانه ها حاكي از افزايش آن ها در توده بروجرد در غلظت 20 ميلي گرم در ليتر پاكلوبوترازول بود و ميزان پرولين و كربوهيدرات ها در توده سبزوار و عدم كاربرد پاكلوبوترازول به طور معني داري بيشتر از ساير تيمارها بود. درمجموع كاربرد غلظت هاي 10 و 20 ميلي گرم در ليتر پاكلوبوترازول در شرايط يخ زدگي از كاهش شديد درصد بقاء ممانعت كرد.