واكنش ژنوتيپ هاي سويا نسبت به مصرف باكتري و مقادير مختلف نيتروژن در شرايط شمال خوزستان

به منظور بررسي تاثير سطوح مختلف نيتروژن و مصرف باكتري بر عملكرد ژنوتيپ هاي سويا آزمايشي در سال زراعي 1386 در مركز تحقيقات كشاورزي صفي آباد به مورد اجرا گذاشته شد. آزمايش بصورت اسپليت اسپليت پلات در قالب طرح بلوكهاي كامل تصادفي با سه تكرار اجرا گرديد. عامل اصلي شامل 2 سطح باكتري (كاربرد و عدم كاربرد باكتري)، عامل فرعي شامل 4 سطح نيتروژن (صفر، 40، 80 و 120 كيلوگرم نيتروژن در هكتار) و عامل فرعي فرعي نيز شامل سه ژنوتيپ (504، L14 و DPX) بود. نتايج آزمايش نشان داد كه مصرف باكتري تاثير معني داري بر عملكرد دانه و تعداد گره در بوته نداشت. اين نتيجه نشان دهنده عدم فعاليت باكتري هاي تثبيت كننده نيتروژن در شرايط اقليمي شمال خوزستان مي باشد. اثر متقابل نيتروژن و ژنوتيپ نشان داد كه بيشترين عملكرد دانه (33/4308 كيلوگرم در هكتار) به DPX و تيمار 120 كيلوگرم نيتروژن در هكتار و كمترين عملكرد دانه (1890 كيلوگرم در هكتار) به ژنوتيپ 504 و عدم مصرف نيتروژن اختصاص يافت. با توجه به واكنش متفاوت ژنوتيپ هاي مورد آزمايش نسبت به سطوح مختلف نيتروژن و با توجه به حساس بودن ژنوتيپ رشد نامحدود 504 نسبت به ورس، ميزان 80 كيلوگرم نيتروژن در هكتار براي ژنوتيپ 504 و L14 و مقدار 120 كيلوگرم نيتروژن در هكتار براي ژنوتيپ رشد محدود DPX مناسب مي باشد.