رابطه بين عدالت سازماني و سكوت كاركنان دانشگاه علوم پزشكي كرمان

Relationship between Organizational Justice and Employees’ Silence in Kerman University of Medical Sciences

زمینه و هدف: سكوت كاركنان امری شایع در بین كاركنان سازمان هاست كه كمتر مورد توجه قرار گرفته است. كاركنان نسبت به كار، سرپرستان، كیفیت كار وسازمان خود بی تفاوتند. عدالت سازمانی عاملی برای كاهش سكوت كاركنان است. از این رو، هدف این پژوهش تعیین رابطه بین عدالت سازمانی و سكوت كاركنان واحدهای ستادی دانشگاه علوم پزشكی كرمان می باشد.  روش بررسی: این تحقیق، به صورت توصیفی- همبستگی و به صورت مقطعی انجام شد. جامعه آماری كلیه كاركنان واحدهای ستادی دانشگاه علوم پزشكی كرمان به تعداد 400 نفر، و حجم نمونه با استفاده از فرمول كوكران، به تعداد 147 نفر تعیین شد. در این پژوهش از دو پرسش نامه عدالت سازمانی با پایایی 0/91، و سكوت كاركنان با پایایی 0/72 استفاده شد. برای تحلیل داده ها از آزمون همبستگی پیرسون و اسپیرمن و رگرسیون از طریق نرم‌ افزار spss استفاده شد. یافته ها: بین عدالت سازمانی و عدالت توزیعی، عدالت رویه ای و عدالت  مراوده ای با سكوت كاركنان  دانشگاه علوم پزشكی كرمان رابطه معكوس وجود داشت. نتایج آزمون رگرسیون نشان داد متغیر عدالت توزیعی بیشترین تأثیر معكوس را بر سكوت كاركنان داشت. نتیجه گیری: با تشویق كاركنان به ارائه ایده های مثبت و تشخیص مشكلات موجود و حذف رفتارهای نامطلوب، مانند سكوت كاركنان می توان سبب شد كه كاركنان كارآمدتر عمل كنند. این معضل می تواند با تمركز بر عدالت سازمانی تا حدی رفع گردد. عدالت سازمانی مبتنی بر رفتار منصفانه است و تعیین كننده ی واكنش كاركنان به تصمیمات سازمان می باشد. 

Background and Aim: Employees’ silence is common in organizations, and is mostly neglected. Employees are indifferent towards their supervisors, work quality and organization. Organizational justice is a factor that can diminish employeesʹ silence. The aim of this study was to determine the relationship between organizational justice and headquarters employeesʹ silence in Kerman University of Medical Sciences (KMU). Materials and Methods: This study was a descriptive-correlational and cross-sectional research. The population included all 400 employees at KMU headquarters, among whom 147 members were selected as the sample using Cochran’s formula. In this study, two questionnaires were used: organizational justice questionnaire with a reliability of 0.91 and employees’ silence questionnaire with a reliability of 0.92. For data analysis, Pearson and Spearman correlation, regression testing, by SPSS software were used. Results: The findings showed that there was an inverse relationship between organizational, distributive, procedural, and interactional justice with employeesʹ silence in Kerman University of Medical Sciences. The regression findings showed that the variable “distributive justice” had the strongest negative effect on employeesʹ silence.   Conclusion: Encouraging employees to provide positive ideas, identify the existing problems, and reduce undesirable behavior like employeesʹ silence can make employees operate more efficiently. Organizational justice is based on fair treatment, and it determines the employees’ reaction to organizational decisions. Therefore, it can partly remove problems and lead to the decline of employeesʹ silence.