جايگاه كذب و بدعت در تضعيف غاليان

The Most Important Causes for Weakening the Extremist Narrators (Ghalis)

از دیدگاه محدثان عوامل گوناگونی در پذیرش روایات راویان دخیل است كه آسیب در هر یك از آن‌ها می‌تواند منجر به تردید در پذیرش روایات راوی گردد. گرچه در شرایطی خاص می‌توان از برخی از آسیب‌های وارد شده بر متن یا سند روایات چشم‌پوشی نموده و به صحت آن‌ها حكم نمود، اما دروغ‌گویی و اشتهار راوی به بدعت‌گذاری به سبب خلل جدی كه در عدالت راوی وارد می‌سازند، از جمله عواملی هستند كه از دیدگاه حدیث‌پژوهان فریقین بدون هیچ استثنایی منجر به سقوط قطعی روایات راوی از حجیت می‌گردند. در این مقاله با تأمل در شواهد و توصیفاتی كه در كلام پیشوایان معصوم (ع) درباره راویان بیان گشته و نیز بررسی اقوال دانشمندان علم رجال، این فرضیه به اثبات رسیده است كه دو عامل دروغ‌گویی و بدعت‌گذاری در میان گستره راویان حدیث شیعی، بیش از همه در غالیان نمود داشته و اشتهار غالیان به این دو امر از مهمترین دلایل جرح آنان بوده است.

From the perspective of scholars of hadith, accepting and trusting the narratives of a narrator depends on a variety of factors, lack of each result in distrust. However in special conditions, some of these inconveniences can be ignored and the narratives can be sentenced to correctness. Among these factors, lying and having reputation in heresy due to the great damage which imposes on the justice of narrators are the ones that according to scholars of both Shia and Sunni sects, without any exception, lead to distrust in a narrator’s narratives. In this article, reflecting on evidences in infallible Imams (PBUT) narratives and studying the statements of the experts on narrators (Rijal)., this theory has been proven that the two factors of lying and having reputation in heresy, can be seen more than all the Shiite narrators, in the extremists (ghalis) and therefore their fame for these two attributions is the most important cause of their weakness.