كارايي پليمر جاذب رطوبت تراكاتم (TerraCottem) در جنگلكاري هاي ديم

پديده خشكي يكي از مهم­ترين مشكلات احياي رويشگاه هاي جنگلي و جنگلكاري در نواحي گرم و خشك است. براي چيرگي بر اين معضل و با هدف دستيابي به روش مناسب و آسان ذخيره رطوبت در خاك، نوعي پليمر جذب­كننده رطوبت به نام «تراكاتم»، با ساير شيوه هاي ذخيره رطوبت مقايسه شد؛ به طوري كه ضمن بررسي توان جذب و نگهداري رطوبت، تاثير آن بر زنده ماني و ديگر خصوصيات كمي نهال هاي گازرخ بررسي شد. اين تحقيق در قالب طرح آماري بلوك هاي كاملاً تصادفي به­صورت كرت هاي خرد­شده با دو سطح تيمار اصلي شامل بذر و نهال گلداني و پنج تيمار فرعي شامل بانكت هلالي، خاروخاشاك و بقاياي گياهي در كف گودال، پوشش پلاستيكي، پليمر جاذب­رطوبت و تشتك در سه تكرار در منطقه بشاگرد هرمزگان اجرا شد. نتايج نشان داد توان جذب و نگهداري رطوبت توسط پليمر با گذشت زمان، كاهش مي­يابد به طوري كه بعد از 2200 روز به صفر مي رسد. نتايج بررسي هاي صحرايي نشان از آن دارد كه بين تيمارهاي مختلف ذخيره رطوبت از نظر درصد زنده ماني نهال­ها در سطح 1 درصد تفاوت معني دار وجود دارد و تيمارهاي خاروخاشاك و پلاستيك به ترتيب با 24 و 14 درصد بر ديگر تيمارها برتري دارند. تجزيه واريانس خصوصيات كمي (ارتفاع، قطر ساقه و تاج پوشش) نيز نشان از وجود اختلاف معني دار بين تيمارهاي ذخيره رطوبت در سطح 1 درصد را داشته و تيمارهاي خاروخاشاك، بانكت هلالي و ورقه پلاستيكي بر ديگر تيمارها برتري داشته و در تمام موارد پليمر همراه با تشتك در رتبه هاي آخر قرار دارند. بنابراين با توجه به كاهش توانمندي پليمر تراكاتم در جذب و نگهداري آب در بلندمدت، استفاده از آن در جنگلكاري هاي ديم مناطق گرم و خشك كه خاك قليايي و بافت متوسط تا سنگين دارند، توصيه نمي شود.