ارزيابي هيبريد هاي جديد چغندرقند براساس شاخص هاي تحمل به تنش در شرايط شور

به منظور بررسي هيبريدهاي جديد چغندرقند از نظر تحمل به شوري، 20 هيبريد سينگل كراس حاصل از تلاقي 5 والد گرده افشان ديپلوئيد با 4 والد نرعقيم (حاصل از طرح ژنتيكي فاكتوريل) به همراه والدين تلاقي در ايستگاه تحقيقات شوري رودشت در دو سال زراعي 1392-1391 ارزيابي شدند. در هرسال ژنوتيپ ها در دو آزمايش تحت شرايط تنش شوري (هدايت الكتريكي آب و خاك به ترتيب حدود 12 و 8 دسي زيمنس بر متر) و بدون تنش (هدايت الكتريكي آب و خاك حدود 4 دسي زيمنس بر متر) در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي با 2تكرار (در سال اول) و 3 تكرار (در سال دوم) مطالعه شدند. بر مبناي عملكرد قند در شرايط تنش و بدون تنش، چهار شاخص تحمل به تنش (STI)، پتانسيل ظهور مزرعه (FEP)، شاخص تحمل چغندرقند (BTI) و تحمل به خشكي (DTI) محاسبه شدند. تحليل رگرسيوني عملكرد قند در دو شرايط با شاخص هاي مذكور نشان داد كه شاخص هاي تحمل STI و BTI به علت دارا بودن بيشترين ضريب رگرسيون با عملكرد قند در هر دو شرايط، مناسب ترين شاخص ها براي شناسايي هيبريد هاي متحمل به شوري شناخته شدند. بر اساس نتايج بدست آمده از تجزيه خوشه اي، هيبريد هاي 3×2، 1×3، 3×5 و 4×5 به عنوان هيبريد هاي متحمل با پتانسيل عملكرد بالا براي محيط هاي داراي تنش شوري و هيبريد هاي 1×1، 4×2، 3×4، 2×3و 2×5 به عنوان هيبريد هاي حساس با پتانسيل عملكرد پايين براي محيط هاي شور معرفي گرديدند.