فهم قرآن ‌در پرتو ‌نظم شبكه‌اي ‌يا فراخطي آن

Understanding of the Quran through its Network or Supralinear Order

بر اساس شواهد موجود، اطلاعاتي كه ما از جريان تاريخي فهم قرآن داريم چيزي جز تفسيرهاي متعدد و مختلف از كلام الهي نيست كه در واقع بر مبناي قواعد رايج در عرف و نظم خطي و طولي حاكم بر متون بشري بروز يافته اند. تمركز صرف بر اين امر از يك سو، مخاطب قرآن را از واقعيت متن و نظم فراخطي و حلقوي آن دور ساخته؛ از سوي ديگر، سبب پيدايش توجيهات نامناسب و وجوه بعيده را در ربط دهي و پيوند آيات و سوره ها با يكديگر شده است. بي شك مقصود نفي مطلق، نظم خطي قرآن نيست، بلكه توجه به ساختار متن و نظم قرآني است كه به جهت شبكه اي و فراخطي بودن هم مباني تفسير موضوعي، وحدت موضوعي و بنائي قرآن را تحكيم مي بخشد و هم نگرش نويني در فهم و تفسير قرآن القا مي كند كه رهيافت حاصل از آن اثبات توقيفي بودن ترتيب موجود، انسجام دروني متن به مثابه وجه معقول و جامع اعجاز قرآن، هم پوشاني نشانه ها و دلالت هاي آيات با يكديگر، كشف نظريه قرآني در موضوعي خاص، عينيت بخشي به منطق شهادت و تنطيق آيات و كاربرد مطالعات معناشناختي و زبان شناختي متن در شناسايي ظرفيت هاي متن قرآني و از همه مهم تر زمينه ظهور تفاسيري جديد از قرآن با توجه به موقعيت و شرايط جهان معاصر خواهد بود.

Based on the existing evidences, the information we have got about the historical understanding of Quran is nothing but several variations of divine word. Actually, they have manifested based on the common regulations in linear and longitudinal order and convention dominated human texts. Mere concentration on this issue draws attention of the Quran audiences away from the reality of the text and its supralinear and spiral order, on one hand, and leads to improper explanations and unlikely features in connecting and relating verses and surahs, on the other. Definitely, it does not mean the absolute negation of Quran linear order. Yet, paying attention to Quranic order and text structure is its reticulated, supralinear structure. It is the same feature that can both strengthen the subjective and structural interpretation and unification of Quran and suggest a new attitude toward its understanding and interpretation. Thus, regarding the status and conditions of the contemporary world, the following will be the resulting approach: demonstrating the existing order, the intrinsic coherence of the text as the logical and comprehensive feature of Quranamp;rsquo;s miracle, the overlapping signs and implications of the verses, discovering Quranic theory regarding a special subject, objectifying the logic behind the witness and speech of the verses, and applying semiotic and linguistic studies of the text to identify the capacities of Quranic text and, above all, a background for a new interpretation of Quran to emerge.