تاثير سياست و رويكرد مذهبي ايلخانان بر اوضاع مسيحيان جنوب قفقاز

از جمله سرزمينهايي كه توسط مغولان فتح شده و سپس به عنوان منطقه تابع ايلخانان اداره ميشد، جنوب قفقاز بود. در دوره ايلخانان، حكومت باگراتيون قدرت برتر در اين منطقه بود و امراي اين نواحي به جز مناطقي خاص در اران و قراباغ كه به طور مستقيم اداره ميشد، وابسته و تحت فرمان حكومت باگراتيون بودند. عوامل چندي بر سياست و روابط حاكمان جنوب قفقاز و ايلخانان تاثير ميگذاشت. مقاله حاضر به دنبال تبيين و تحليل تحولات مربوط به جنوب قفقاز در پيوند با ايلخانان از منظر ديني است و مي كوشد به اين پرسش پاسخ دهد كه سياست خارجي ايلخانان از جمله سياست مذهبي آنان، چه تاثيري بر اوضاع مسيحيان اين منطقه در دوره حكومت ايلخاني داشت؟ يافتههاي اين تحقيق كه به صورت كتابخانهاي و اسنادي صورت گرفته است، نشان مي دهد جنوب قفقاز به دليل موقعيت راهبردي و ادعاهاي ارضي اردويزرين در اين منطقه، اهميتي خاص براي ايلخانان داشت. ايلخانان غيرمسلمان تلاش ميكردند تا علاوه بر سياستهاي معمول بهوسيله اعطاي امتيازات به مسيحيان منطقه از اتحاد آنان با اردويزرين جلوگيري كرده و از دشمني آنان با مسلمانان به خوبي براي جنگ عليه اردويزرين و مماليك بهره برند. از طرف ديگر، مسيحيان جنوب قفقاز نيز تلاش ميكردند تا از تفاوت باورهاي ايلخانان غيرمسلمان، عليه مسلمانان و در جهت اعتلاي دين مسيحيت استفاده كنند. مسلمانشدن ايلخانان باعث تغيير در سياست مذهبي آنان در مقابل مسيحيان و اعمال سختگيري و فشار بر مسيحيان جنوب قفقاز شد. گرچه فشار بر مسيحيان منطقه تاحدي بر روابط سياسي آنان با ايلخانان مسلمان تاثير گذاشت؛ اما سياست كلي ايلخانان مسلمان در جنوب قفقاز با ايلخانان غير مسلمان در استفاده از نيروي نظامي آن، عليه دشمنان و نيز حفظ منطقه به عنوان سرزمين حايل و مهم راهبردي در مقابل اردويزرين تغييري نكرد.