تاثير تعارض كار - خانواده و استرس شغلي بر فرسودگي شغلي كاركنان پليس ناجا

استرس شغلي امروزه به مسئله اي شايع و پرهزينه در محي طهاي كاري تبديل شد هاست و تقريباً همه افراد با آن مواجه شده اند. استرس شغلي در كنار خطرات فيزيكي، شيميايي، اكونوميك و بيولوژيكي محيط كار، يكي از پنج خطر اصلي در محيط كار محسوب مي شود كه هدف اصلي اين پژوهش، سنجش تاثير تعارض كار، خانواده و استرس شغلي بر فرسودگي شغلي كاركنان پليس ناجا است. نوع تحقيق كاربردي است و روش تحقيق پيمايشي مي باشد. جامعه آماري كليه كاركنان سركلانتري يكم و پنجم تهران مي باشند كه به روش نمونه گيري خوشه اي 120 نفر از آنان به عنوان نمونه انتخاب شدند. فرضيه ها با با دو نمونه مستقل مورد تجزيه و تحليل t و با استفاده از آزمون رگرسيون خطي و آزمون spss كمك نرم افزار قرار گرفته است. يافته ها نشانگر اين است كه استرس شغلي و تعارض كار - خانواده تاثير مثبتي بر افزايش سطح فرسودگي شغلي كاركنان پليس ناجا داشته است. همچنين مشخص شد كه از بين ابعاد تعارض كار - خانواده ، تعارض م بتني بر فشار تاثير بيشتري بر افزايش استرس شغلي كاركنان داشته است و در مقايسه بين دو سركلانتري يكم و پنجم ، تفاوت معناداري در ميزان فرسودگي شغلي و همچنين استرس شغلي ديده نشده است اما مشخص شد كه ميزان تعارض كار - خانواده سركلانتري يكم بيش از سركلانتري پنجم مي باشد. نتايج نشان مي دهد كه افزايش استرس شغلي و همچنين تعارض كار - خانواده منجر به افزايش سطح فرسودگي شغلي و افسردگي مي گردد كه بالا بودن افسردگي شغلي كاركنان مي تواند نتايج منفي همچون غيبت كاركنان، مشكلات جسمي و رواني، كيفيت كار، تعارض بين فرد و همكاران، كاهش پيشرفت شغلي و ... براي كاركنان در برداشته و بر اين اساس را هكارهايي براي كاهش ميزان فرسودگي شغلي بيان گرديده است.