الگوي برآورد رطوبت متوسط روزانه در اقليم بياباني و نيمه بياباني ايران

The pattern of estimated daily average relative humidity in desert and semi-desert climate of Iran

الگوي برآورد رطوبت نسبي روزانه به كمك داده هاي رطوبت ساعت­هاي استاندارد و پارامترهاي بارش روزانه، دماي حداقل، حداكثر و ميانگين روزانه در مناطق بياباني و نيمه بياباني موضوع بحث اين مقاله است. ابتدا خوشه بندي 149 ايستگاه همديد ايران با شش عامل هوا و اقليم شناسي در دسترس (دما، بارش، تبخير، رطوبت نسبي، دامنه تغييرات دماي سالانه، ارتفاع ايستگاه) و سه نمايه اقليم­بندي دومارتن، ايوانف و تورنت­وايت انجام شد. تعداد 60 ايستگاه در خوشه بياباني و نيمه بياباني به روش خوشه بندي افرازي ميانه محور قرار گرفت. طرح نمونه­گيري سيستماتيك دوري براي انتخاب نمونه مناسب به كار رفت. الگوهاي مختلف رگرسيوني خطي و غيرخطي بر نمونه انتخابي برازش و الگوهاي برتر در مقياس ماهانه و سالانه مشخص شدند. مقايسه الگوهاي ارائه شده دراين مقاله با الگوهاي مرسوم قديمي نشان از دقت بيشتر الگوهاي جديد دارد. معيار مقايسه ميانگين مربع خطا است.

The model of estimating   the daily relative humidity from the relative humidity of the local standard time Iran and the parameters of daily precipitation, minimum, maximum and average daily temperature in desert and semidesert is the subject of this article. Clustering the149 stations by 9 available phenomena (temperature, precipitation, evaporation, relative humidity, range of annual temperature, altitude climate stations and three Indices Demartan, Ivanov and Torrent White) were done.  60 stations Clustered in the desert and semiarid region by partitioning around mediods. Systematic sling design for selecting a sle was used. Different patterns of linear and nonlinear regression fitted on the sle data and the best models were determined in monthly and annual scales. Calibration models presented in this paper and compared with conventional models of old patterns showed that the accuracy of new patterns is better.  Our criterion is Mean square errors