بررسي تطبيقي مضامين مشترك ادب مقاومت ايران و فلسطين

A comparative study of Common Concepts of Iran and Palestineʹʹs Resistance Literature

بررسي تطبيقي مفهوم مقاومت، به عنوان يكي از مضامين برجسته ادبيات جهان و نيز بخش مهمي از ادب متعهد و ملتزم در شعر دو كشور ايران و فلسطين است. ادبيات پايداري ادبيات ستيزه و عشق به آرمان‌ها و ارزش‌هاست. ادبيات پرتلاطمي است كه ياس و نااميدي را نمي‌پذيرد. جايگاه ادبيات پايداري، به ويژه شعر، در تحولات ملت‌ها انكارناپذير است. دغدغه‌هاي شاعران اين نوع ادبيات بيداركردن و آگاهي انسان‌هاست. از مهم‌ترين درونمايه‌هاي شعر پايداري، شهيد، دعوت به مبارزه، وطن، نماد، مقاومت، صلح و دوستي و ... مي‌باشد. هدف اين مقاله كه با روش تحليلي - توصيفي انجام گرفته است بررسي مضامين مشترك ادب مقاومت در شعر شاعران معاصر ايران و فلسطين است. براي نيل به اين منظور سلمان هراتي و قيصر امين‌پور به عنوان دو شاعر مقاومت معاصر ايراني و سميح القاسم و محمود درويش به عنوان دو شاعر مقاومت معاصر فلسطيني انتخاب شدند. شهيد و شهادت، دعوت به مبارزه، وطن و وطن‌پرستي، هويت ملي و مذهبي و ... همگي از مضاميني هستند كه جلوه خاصي در هر دو ادب دارند.

Comparative study of the resistance concept is one of the most significant concepts in the worldʹs literature as well as Iran and Palestineʹs poetry. Resistance literature is the struggle and love to values and expectations; it is a turbulent literature which ignores disappointment and regret. The position of resistance literature is irrefutable in nationsʹ changes. The concern of the poets is to warn and awaken the human beings. Martyr, challenge, hometown, symbol, residence, peace and friendship are the most important motifs of resistance poetry. The goal of the present article – which has been done in descriptive – analytic method – is to study the common concepts of the resistance literature in contemporary poetry of Iran and Palestine. Thus in this regard two poets – Salman Harati and Kaiser Aminpour as Iranian poets and Samih Al – Qasem and Mahmoud Darvish as Palestinian poets – from both countries were selected.