مطالعه تطبيقي مسير تعالي در دو اثر عرفاني حكمي(رساله الطير و جاناتان مرغ دريايي)

Comparative Study of Excellence Path in Two mystical works: Resalat al – Teir & Jonathan Livingston Seagull

ادبيات تطبيقي مي‌كوشد تا وجوه اشتراك و شباهت اقوام و ملل و زبان‌هاي مختلف را پديدار سازد. از جمله فلسفه زندگي و عرفان عمومي و همسان و مختلف آن‌ها را كه اغلب زباني تمثيلي، رمزي و نمادين دارد نشان مي‌دهد. كشف اين شباهت‌ها كمكي است به انسان براي ساختن جامعه جهاني همراه با همسويي انديشه‌ها و همگرايي بيش‌تر. داستان‌هاي تمثيلي پرندگان و تشبيه روح به پرنده از جمله موارد تشابه ميان ملت‌هاست. ابن سينا(359-416) در «رساله الطير» خود و ريچارد باخ(1936) در اثر مشهور خود، «جاناتان مرغ دريايي» با استفاده از زباني رمزين به بيان مسير كمال مي‌پردازند. اين دو اثر وصف سير و سفري است كه انسان كامل را توصيف مي‌كند. در اين ميان، «رساله الطير» ابن سينا نخستين اثر فلسفي در حوزه رساله الطّيرهاست كه به نوبه خود در ساير آن‌ها به‌ويژه «منطق‌ الطّير» عطار موثر افتاده است. در مقاله حاضر با تحليل و توصيف داده‌ها به سنجش تطبيقي «رساله الطّير» ابن سينا و «جاناتان مرغ دريايي» ريچارد باخ پرداخته مي‌شود و ضمن پرداختن به شباهت‌ها و تفاوت‌ها، اختلافات مبتني بر جهان بيني نويسندگان دو اثر بررسي شده است.

The comparative study attempts to appear the similarities and the related aspects of different tribes and nations; for instance it presents the philosophy of life and the general myth which mostly have figurative, mystic and symbolic language. Finding these similarities is an aid to human being to build the global society by more parallel and similar thoughts. Ibn – e Sina in his Resalat al Teir and Richard Bach in Jonathan Livingston Seagull have expressed the way to excellence with mysterious language. Both works explains the journey which describes a complete human. Resalat al Teir by Ibn – e Sina is the first philosophical work which affected many ones specially Attarʹs "Conference of the Birds". The present article evaluates Resalat al Teir and Jonathan Livingston Seagull by analyzing the data as well as studying the similarities and the differences.