نقش سيليكون در فعاليت مولكولي ژن هاي ضداكسنده جو تحت تنش خشكي

سيليكون از جمله عناصري است كه باعث القاي مقاومت به انواع تنش ها به ويژه تحت تنش خشكي در گياهان مي شود. در اين پژوهش به بررسي اثر سيليكون در فعاليت آنزيم هاي ضداكسنده كاتالاز، اسكوربات پراكسيداز و سوپراكسيد ديسموتاز و الگوي بياني ژن هاي مربوطه و محتواي هيدروژن پراكسايد بر روي دو رقم نيمروز (مقاوم به خشكي) و گرگان (رقم نيمه حساس) در مرحله چهار برگي، تحت سه تيمار خشكي، سيليكون-خشكي و شاهد به صورت فاكتوريل در قالب طرح كاملا تصادفي با سه تكرار در گلخانه پرداخته شد. بر اساس نتايج تجزيه، ميزان فعاليت آنزيم CAT تحت تنش خشكي در رقم حساس كاهش و تيمار سيليكون در هر دو رقم باعث افزايش آن گرديد. در صورتيكه فعاليت دو آنزيم ديگر (آسكوربات پراكسيداز و سوپراكسيد ديسموتاز) در اثر تنش خشكي افزايش يافته و تيمار سيليكون باعث تشديد فعاليت آن ها نسبت به شاهد شد. الگوي بيان ژني فعاليت اين آنزيم ها مشابه با تغييرات آنزيمي آنها بود. از نتايج حاصل از اين آزمايش مي توان چنين نتيجه گرفت كه نقش سيليكون در افزايش تحمل به تنش خشكي در گياه جو بدليل افزايش فعاليت آنزيم هاي ضداكسنده و تشديد بيان ژن هاي مسئول پاسخ به تنش بوده و احتمالا باعث كاهش آسيب هاي ناشي از فعاليت گونه هاي فعال اكسيژن حاصل تحت تنش خشكي شده است.