فهم سياست خارجي تركيه در پرتو دكترين عمق استراتژيك احمد داوود اغلو

قدرت يافتن حزب عدالت و توسعه در سال 2002 رويكرد نويني را بر سياست خارجي تركيه حكم‌فرما كرد. برآيند اين تحول بازتعريف هويت تركيه بر اساس دكترين عمق استراتژيك و تغيير نقش تركيه در تحولات منطقه‌اي و بين‌المللي بوده است. نظريه‌پرداز اصلي اين دكترين، «احمد داوود اغلو» است. پرسش اصلي پژوهش حاضر اين است كه مباني و اصول دكترين «احمد داوود اغلو» به‌عنوان راهبرد اصلي سياست خارجي حزب عدالت و توسعه بين سال‌هاي 2002 تا 2012 از چه مولفه‌هايي برخوردار بوده است؟ به‌علاوه، تا چه اندازه اين دكترين در پيش‌بُرد اهداف سياست خارجي تركيه تاثيرگذار بوده است؟ يافته‌هاي پژوهش نشان داده است كه دكترين عمق استراتژيك به‌عنوان مبناي سياست‌گذاري خارجي حزب عدالت و توسعه، با تاكيد بر توانمندي‌هاي بالقوه اين كشور در ابعاد جغرافيايي، تاريخي و هويتي درپي مطرح كردن آنكارا به منزله قدرتي فرامنطقه‌اي و جهاني است. در اين راستا، دولت‌مردان ترك در يك دهه اخير، با بهره‌گيري از ديپلماسي موزون در سطح بين‌المللي، حضور فعال در بحران‌هاي منطقه‌اي و سياست جامع و بي‌طرفي در پي تحقق اين هدف بوده‌اند. هر چند در اين مسير با وجود موفقيت‌هاي نسبي موانع زيادي را نيز پيش رو دارند.