خوانش بوم‌گرايي از سمبل‌هاي طبيعت در اشعار رابرت فراست و سهراب سپهري

A Review on Ecology of Nature Symbols in Robert Frost and Sepehriʹʹs poetries

اين مقاله تطبيقي، خوانش بوم‌گرايانه از سمبل‌هاي طبيعت در اشعار برگزيده سهراب سپهري و رابرت فراست است. بوم‌گرايي تيوري جديدي است كه به اهميت ارتباط انسان و طبيعت تاكيد مي‌كند. سمبل اصطلاحي ادبي است و از آغاز تاريخ بشر بوده است و تصويري است كه به چيز ديگر اشاره مي‌كند. اگر سمبل‌ها از طبيعت گرفته شده باشند به آن‌ها سمبل‌هاي طبيعت مي‌گويند. آن‌ها به طور غيرمستقيم افكار، احساسات و تجربه‌هاي روزمره ما را بيان مي‌كنند. شاعر از سمبل نه به عنوان نشانه بلكه به عنوان اشاره به واقعيت‌هاي پنهان زندگي استفاده مي‌كند و ما مي‌توانيم بگوييم كه شعر به خاطر ارايه افكار و احساسات مي‌تواند به عنوان سمبل در نظر گرفته شود. اين تحقيق نشان مي‌دهد چطور رابرت فراست از آمريكا و سهراب سپهري از ايران از سمبل‌هاي مشترك طبيعت با معاني متفاوتي در شعرهايشان استفاده كرده‌اند. شعر آن‌ها به طبيعت مربوط است اما نگاه به طبيعت و فلسفه آن‌ها متفاوت است.

The present comparative article is about the ecologic review of natureʹs symbols in some selective poetries by Sohrab Sepehri and Robert Frost. Ecology is a new theory which emphasizes the human and natureʹs relationship. Symbol is a literary expression which is an image that symbolizes something else. If the symbols are taken from the nature they are called natureʹs symbols. They express daily thoughts, emotions and expressions indirectly. Poets apply the symbols in order to point the hidden facts of life and not as the point itself; it could be claimed that the poetry can be known as a symbol because of representing the thoughts and emotions. The present paper shows how Robert Frost from The United States and Sohrab Sepehri from Iran have applied the common symbols from the nature in their poetries. Their poetries relates the nature but their philosophy and view to the nature are completely different.