بررسي راهكارهاي نظري و باليني موجود براي كاهش Marginal leakage در ترميم‌هاي مواد رزين كامپوزيتي: مقاله مروري

Evaluation of the theoretical and clinical methods for reducing marginal leakage in resin-based composite restorative materials: A review

ترمیم‌های كامپوزیتی سهم بزرگی از درمان‌های دندانپزشكی دارند. زیبایی آن‌ها باعث شده كه انتخاب نخست بیماران به خصوص در مناطق در دید باشند. یكی از معایب این ترمیم‌ها نشت لبه‌ای بوده كه می‌تواند باعث پوسیدگی ثانویه و حساسیت پس از ترمیم شود. هدف از این مقاله مروری بررسی برخی راهكارهای نظری و بالینی موجود ارایه شده در مقالات برای مقابله با این مشكل بود. در حدود 50 مقاله ثبت شده كه از موتورهای جستوجوگر Pubmed, SCOPUS و Google Scholar استخراج شدند مورد بررسی قرار گرفته و هركدام از این مقالات با توجه به كلید واژه‌هایشان و راهكارهای ارایه كرده در یكی از طبقات نوع ماده ترمیمی مورد استفاده، تكنیك پركردن حفره، استفاده از لاینر و استفاده از مواد ضد باكتریال و ضد حساسیت به عنوان آماده كننده‌های سطوح  قرار گرفتند. تمامی مقالات مورد بحث در این مقاله مروری تأكید كردند كه هیچ راهی برای رساندن میكرولیكیج به صفر وجود ندارد ولی با این حال می‌توان با كمك راهكارهایی این میزان میكرولیكیج را تقلیل داد كه باتوجه به طبیعت چند فاكتوری و عدم تشابه شرایط دهان با محیط آزمایشگاه عملاً نمی‌توان با قاطعیت درمورد یك گزینه خاص نظر قطعی داد. همچنان بر انجام مطالعات بیشتری برای بررسی ارتباط عوامل كلینیكی و غیر كلینیكی تأثیرگذار در این زمینه می‌باشد.

Resin-based composite restorative materials  have a substantial share in dental treatments. Their esthetic has made them patients’ first choice as restorative materials. Marginal leakage is one of their problems which leads to recurrent caries and post-operative hypersensitivity. Our aim was to evaluate the theoretical and clinical methods that have been proposed in the dental literature. Around 50 articles from Pubmed, SCOPUS and google scholar were selected and categorized in 4 groups based on the selected keywords. All the studies discussed in this paper have emphasized that there is no way to eliminate the microleakage but it can be reduced by means of some approaches. On the other hand, due to the multifactorial nature and difference of oral environment and laboratory conditions, there isn’t any certain way to define precisely. It seems that there is an absolute need for more research in this field to make the relation of theoretical results and clinical findings possible.