بررسي كارآمدي طرح درس «بافت فرسوده و تاريخي» جهت ورود فارغ التحصيلان رشته شهرسازي به عرصه عمل بهسازي و نوسازي بافت هاي فرسوده و تاريخي

مسائل و مباحث مختلف و مهم ناشي از رويكردهاي متفاوت به دوگانه نظر و عمل، و به تعبيري ديگر دانشگاه و حرفه بخش قابل توجهي از ادبيات شهرسازي دو دهه اخير را به خود اختصاص داده است. ميزان ارتباط ميان آموزش هاي دانشگاهي و توانايي هاي لازم در عرصه هاي حرفه اي يكي از مقولات مطرح در اين ميان است. اينكه به چه ميزان عناوين مباحث مطرح در يك طرح درس مي تواند دانش و مهارت موردنياز حرفه مندان را در عرصه تجربه عملي پوشش دهد، پرسشي است كه در پژوهش حاضر و براي درس نظري «بافت فرسوده و تاريخي» در مقطع كارشناسي مدنظر قرار گرفته است. مطالعه حاضر نشان مي دهد ارتباط منسجم و موثري ميان آموخته هاي دانشجويان در اين درس و عرصه بهسازي و نوسازي بافت هاي فرسوده در كشور وجود ندارد. طرح درس «بافت فرسوده و تاريخي» با لحاظ دانش و مهارت موردنياز در عرصه عمل، مي تواند نويدبخش پرورش متخصصاني توانمند جهت مداخله در بافت هاي ناكارآمد شهري كشور باشد. شايان ذكر است در مرحله اول پژوهش، براي بررسي ادبيات نظري موضوع از روش مطالعه اسنادي و تحليل محتوا بهره گرفته شد. در مرحله دوم نيز، براي شناخت وضعيت حال حاضرِ آموزش درس «بافت فرسوده و تاريخي» در دانشگاه هاي كشور و ارزيابي تاثيرگذاري آن بر نحوه عملكرد شهرسازان در دفاتر خدمات نوسازي، روش پرسشنامه مدنظر قرار گرفت.