ارزيابي واكنش مراحل فنولوژيك و شاخص كلروفيل ارقام گندم در سطوح مختلف شوري و ارتباط آنها با عملكرد

اين پژوهش با هدف بررسي نقش فنولوژي در واكنش ارقام گندم به تنش شوري انجام شد. آزمايش به صورت فاكتوريل در قالب طرح پايه بلوك هاي كامل تصادفي با سه تكرار در دانشكده كشاورزي دانشگاه بوعلي سينا همدان اجرا گرديد. تيمار هاي آزمايش شامل چهار رقم گندم (الوند، توس، نويد و سايسون) و پنج سطح شوري آب (صفر، 4، 8، 12 و 16 دسي زيمنس بر متر) بود. نتايج نشان داد كه تنش شوري، به جز مرحله سبز شدن، بر ساير مراحل فنولوژيك ارقام گندم اثر كاهشي داشت. صفات شاخص كلروفيل، ارتفاع بوته، وزن خشك سنبله، درصد ساقه بارور، طول سنبله، عملكرد دانه و بيولوژيك گندم در تنش شوري كاهش يافت. ارقام گندم در هر يك از صفات مورد بررسي با يكديگر تفاوت معني داري داشتند. بيشترين تاثير شوري بر فنولوژي و ديگر صفات مورد بررسي در رقم سايسون به دست آمد. با افزايش سطح شوري، دو رقم توس و نويد در بسياري از صفات اندازه گيري شده تغييرات كمتري در مقايسه با دو رقم ديگر نشان دادند. به طوركلي، رقم توس به دليل نياز به درجه- روز- رشد تجمعي كمتر براي تكميل مراحل فنولوژيك و ثبات بيشتر در عملكرد، سازگارترين رقم به شوري بود.