تاثير كاربرد مس و روي برغلظت و جذب عناصر غذايي كم مصرف (مس، روي، آهن و منگنز) و پرمصرف (فسفر) در گياه دارويي مرزه (Satureja hortensis L) در شرايط گلخانه اي

به منظور بررسي تاثير سطوح مختلف مس و روي بر جذب عناصر كم مصرف )مس، روي، آهن و منگنز) و پر مصرف (فسفر) در ريشه و شاخساره گياه دارويي مرزه، يك آزمايش فاكتوريل در قالب طرح كاملاً تصادفي با سه تكرار اجرا شد. تيمارها شامل سه سطح مس (صفر، 5 و 25 ميلي گرم مس در كيلوگرم از منبع سولفات مس) و سه سطح روي ( صفر، 10 و 50 ميلي گرم روي در كيلوگرم خاك از منبع سولفات روي) به همراه تركيبي از تمام سطوح فوق (در مجموع 9 تيمار) بودند. نتايج نشان دادكه كاربرد سطوح كفايت روي (10 ميلي گرم بر كيلوگرم) موجب افزايش 36/85، 20/53 و 08/66 درصدي به ترتيب غلظت روي، مس و منگنز شاخساره گرديد. هم چنين كاهش 38/8، 09/12 و 99/51 درصدي به ترتيب در غلظت مس، آهن و منگنز تحت تاثير 50 ميلي گرم بر كيلوگرم روي مشاهده شد. كاربرد سطوح كفايت مس نيز (5 ميلي گرم مس در كيلوگرم خاك) باعث افزايش 5/118، 76/19 و 21/63 درصدي به ترتيب غلظت مس، روي و منگنز شد ولي سطوح زياد بود مس (25 ميلي گرم بر كيلوگرم) به كاهش 20/15 و 99/7 درصدي غلظت روي و آهن و افزايش 89/201 درصدي غلظت منگنز شاخساره منجر گرديد. مقدار فلزات مس و روي در داخل اسانس قابل تشخيص نبود. به طوركلي نتايج اين مطالعه نشان دادكه برهمكنش منفي بين مس، روي و آهن در سطوح بالاتر كاربرد مس و روي اتفاق افتاده است، لذا در مزارع تحت كشت مرزه كه داراي كمبود مس و روي هستند بايد اين مسئله را در نظر گرفت كه استفاده توام اين دو عنصر در سطوح بالا صورت نگيرد. هم چنين به دليل انتقال ناچيز عناصر به داخل اسانس، كشت و كار آنها در خاك هاي آلوده، مي تواند مورد توجه قرار گيرد.