مروري بر استفاده از محاسبات تكاملي در تجزيه طيفي تصاوير ابرطيفي

در سال‏هاي اخير، تجزيه طيفي به يكي از مهم‏ترين زمينه ‏هاي تحقيقاتي در سنجش از دور مبدل شده و روش‏هاي سنتي مختلفي براي حل آن ارايه‏گرديده‏است. در اكثر روش‏هاي ارايه‏شده،بايستي شرايط خاصي برقرار باشدتا الگوريتم به‏درستي كار كند. از طرفي، اين روش‏ها با مشكلاتي همچون گرفتارشدن در بهينه محلي و حساسيت نسبت به مقداردهي اوليه پارامترها روبه‌رو هستند. اگرچه ممكن است تكنيك‏هاي محاسبات تكاملي نيز در بهينه‏هاي محلي گرفتار شده و يا نسبت به تنظيم پارامترها حساس باشند، اخيراً استفاده از تركيب محاسبات تكاملي و روش‏هاي سنتي موجود، با هدف فايق آمدن بر مشكلات فوق افزايش يافته‏است. برخي از روش‏ها نيز تنها از محاسبات تكاملي براي حل مسيله تجزيه طيفي استفاده كرده‏اند. در رويكرد جديد، مسيله تجزيه طيفي به عنوان يك مسيله بهينه ‏سازي مدل شده و نشان داده‏ شده ‏است كه استفاده از محاسبات تكاملي مي ‏تواند منجر به دستيابي به پاسخ ‏هاي بهينه ‏اي گردد. در اين مقاله، روش‏هاي مختلفي كه از محاسبات تكاملي براي حل مسيله تجزيه طيفي بهره برده‏اند، بررسي شده‏اند. در هر بخش، پس از معرفي الگوريتم تكاملي، روش‏هاي ارايه‏شده براساس آن الگوريتم، معرفي و روند كلي آن شرح داده شده‏است. براي هر روش، در مورد فرضيات در نظر گرفته‏شده و محدوديت‏هاي آن بحث شده و به دليل اهميت اجزاي مختلف روش تكاملي مورد استفاده، مواردي از قبيل بازنمايي افراد جمعيت، عملگرهاي تكاملي و تابع شايستگي نيز مورد بررسي قرار گرفته‏ اند.