تاثير پيش تيمار بذر بر برخي ويژگي هاي مورفوفيزيولوژيك گياهچه هاي نخود

به منظور بررسي تاثير پيش تيمار بذر بر گياهچه­هاي نخود در شرايط شور، آزمايشي به­صورت فاكتوريل و در قالب طرح كاملاً تصادفي با سه تكرار در پژوهشكده علوم گياهي دانشگاه فردوسي مشهد، طي سال 1390 انجام شد. در اين مطالعه، از محلول­هاي كلريد سديم با قابليت هدايت الكتريكي صفر، 4، 8 و 12 دسي­زيمنس بر متر به عنوان سطوح مختلف شوري و از پلي­اتيلن گليكول– 6000 با پتانسيل اسمزي 8/0- مگاپاسكال و كلريد كلسيم با پتانسيل اسمزي 1- مگاپاسكال به عنوان مواد پيش تيماركننده استفاده شد. بذرها پس از تاثير مواد پيش تيمار، در گلدان­هاي پلاستيكي كشت شدند و پس از 28 روز، نمونه­برداري از گياهچه­ها انجام گرديد. نتايج نشان داد كه تنش شوري سبب كاهش معني دار صفات ارتفاع و وزن خشك بخش هوايي، سطح برگ، شاخص پايداري غشا و محتواي نسبي آب و افزايش معني­دار ميزان پرولين برگ شد. در گياهچه­هاي حاصل از بذرهاي پيش تيمار شده، سطح برگ، شاخص پايداري غشا، محتواي نسبي آب و ميزان پرولين برگ نسبت به شاهد به­صورت معني­داري افزايش يافتند. همچنين، در مواجهه با تنش شوري، صفات مذكور در بذرهاي پيش تيمار شده نسبت به شاهد افزايش معني داري نشان دادند. به طور كلي، در سطوح مختلف شوري، پيش تيمار بذر با محلول­هاي اسمزي پلي­اتيلن گليكول– 6000 (8/0- مگاپاسكال) و كلريد كلسيم (1- مگاپاسكال) باعث كاهش اثرهاي منفي شوري بر رشد گياهچه­هاي نخود شد. در اين آزمايش، اثر بهبود­دهندگي كلريد كلسيم بيشتر از پلي­اتيلن گليكول بود