خصوصيات ريشه، نسبت سديم به پتاسيم و عملكرد دانه هفت ژنوتيپ گندم در شرايط تنش شوري

به منظور بررسي تاثير شوري آب آبياري بر ويژگي هاي ريشه و چگونگي جذب عناصر سديم و پتاسيم در ارقام گندم، آزمايشي گلخانه اي به صورت فاكتوريل در قالب طرح كامل تصادفي و با سه تكرار انجام گرفت. فاكتور اول هفت رقم گندم شامل قدس، مرودشت و بهار (حساس به شوري) و ارگ، بم، سيستاني و Singh-2 (مقاوم به شوري) و فاكتور دوم سه سطح شوري آب آبياري (3/1 ، 5 و 10 دسي زيمنس بر متر) در نظر گرفته شدند. در اين مطالعه، تاثير تنش شوري بر تغييرات صفاتي مانند وزن خشك ريشه، نسبت ريشه به اندام هوايي، حجم و طول ريشه، نسبت Na+/K+ و عملكرد دانه بررسي شد. نتايج نشان داد كه با افزايش شوري، نسبت Na+:K+ افزايش معني داري يافت، ساير صفات مورد بررسي كاهش معني داري داشتند و شوري 10 دسي زيمنس بر متر بيشترين تاثير منفي را ايجاد نمود. ميانگين صفات اندازه گيري شده برتري ارقام ارگ، بم، سيستاني و رقم بين المللي Singh-2 را در مقايسه با سه رقم ديگر نشان داد. همچنين، در تمامي صفات بررسي شده، بيشترين درصد كاهش در شوري 10 دسي زيمنس بر متر در مقايسه با شاهد، مربوط به رقم مرودشت بود كه بيانگر حساسيت بيشتر اين رقم مي باشد. بنابراين، برتري قابل توجه برخي از خصوصيات ريشه و نسبت Na+/K+ در ارقام مقاوم به شوري، مي تواند بر كاربردي بودن اين صفات در ارزيابي هاي مقاومت به شوري گندم تاكيد كند