معرفي روش مبتني بر مدل سطح پراش مشترك

The introduction of a common diffraction surface modelbased approach

روش برانبارش سطح بازتاب مشترك حادثه‌‌هاي لرزهاي را با استفاده از تحليل سرعت به شيوه‌‌اي كلي‌‌تر نسبت به روش‌‌هاي معمول، برانبارش مي‌كند. اين روش قادر است فقط يك حادثه لرزهاي را كه در يك نمونه از مقطع برانبارش شده با شيبهاي متفاوت تداخل كرده است در نظر بگيرد. به اين علت نتايج حاصل از اين‌ روش ممكن است در مراحل بعدي پردازش، يعني كوچ بعد از برانبارش، حوادث مصنوعي را ايجاد كند. اين مشكل هنگام اجراي كوچ قبل از برانبارش آشكار‌‌تر مي‌شود. زيرا براي كوچ قبل از برانبارش، مدل سرعت لايه هاي زيرسطحي با دقت زياد مورد ‌نياز است كه معمولاً در دسترس نيست. به‌منظور غلبه بر مشكلات روش برانبارش سطح بازتاب مشترك، پيشنهاد شد كه براي هر نمونه از مقطع دوراُفت صفر تعداد محدودي از عملگرهاي برانبارش سطح بازتاب مشترك با شيب‌‌هاي متفاوت در نظر گرفته شود. به اين منظور براي بازه‌‌اي از شيب‌ها، ميزان همدوسي عملگرهاي برانبارش سطح بازتاب مشترك در يك نمونه از مقطع دوراُفت صفر به‌دست آورده مي‌‌شود. حال يك حد آستانه‌‌اي براي ميزان همدوسي در نظر گرفته مي‌‌شود. سپس عملگري كه ميزان همدوسي آن از اين حد آستانه‌‌اي بيشتر است به‌منظور برانبارش به كار برده مي‌‌شود. اين شيوه تا حدي مشكل تداخل حوادث لرزه‌‌اي با شيب‌‌هاي متفاوت، را كه در يك نمونه از مقطع دوراُفت صفر تداخل كرده‌اند، مرتفع كرده است. اما مشكل بزرگ روش پيشنهاد شده در نداشتن يك معيار براي مشخص كردن نمونه‌‌‌هايي از مقطع دوراُفت صفر است كه درآنها تداخل شيب اتفاق افتاده ‌‌باشد. همچنين يكي ديگر از مشكلات روش پيشنهاد شده، نبود امكان تعيين دقيق تعداد حوادث لرزه‌‌اي است كه در يك نمونه از مقطع دوراُفت صفر شركت دارند.     اخيراً به‌منظور غلبه بر مشكلات روش برانبارش سطح بازتاب مشترك پيشنهاد شده­است. اين روش تعداد تقريباً پيوستهاي از شيبها را در نظر مي‌‌گيرد و آن را روش برانبارش سطح پراش مشترك مي‌‌نامند. اين نام به خاطر رابطه اين روش با حوادث مربوط به هذلولي­هاي پراش انتخاب شده است. اين روش به شكل موفقيت آميزي به‌صورت مبتني بر داده روي دادههاي لرزهاي اجرا شده و مشكل مربوط به تداخل شيبها را تا حد زيادي مرتفع كرده است. زمان بسيار طولاني موردنياز براي پردازش داده‌‌هاي لرزه اي، يكي از بزرگ‌ترين مشكلات اين روش است به گونه‌‌اي كه ميتوان فقط در مقياس آزمايشگاهي و پژوهشي از آن استفاده كرد و كاربرد عملي و صنعتي نخواهد داشت.     در اين مقاله يك روش مبتني بر مدل معرفي شده است كه فقط نياز به يك مدل سرعت نه چندان دقيق و صافشده دارد. در اين روش با استفاده از شيوه دنبال كردن پرتو به‌صورت سامان‌مند و ديناميك به شيوه مدل‌سازي پيشرو پارامتر‌‌هاي مورد‌نياز به‌دست مي‌آيد. از اين راه ميتوان زمان محاسبات را در حد صد برابر كاهش داد. اين روش روي داده‌‌هاي لرزه‌‌اي واقعي پياده‌سازي شده است. سپس داده‌‌هاي كوچ داده شده بعد از برانبارش حاصل ازاين‌روش، با نتايج حاصل از روشهاي پيشين مقايسه شده‌اند. اين نتايج نشان ميدهد كه روش معرفي شده جديد، زمان پردازش بسيار اندكي دارد. با وجود اين، نتايج حاصل ازاين‌روش حتي در بعضي موارد نسبت به نتايج روش‌‌هاي پيشين بهبود نيز يافته است.

The Common Reflection Surface stack method parameterizes and stacks seismic reflection events in a generalized stacking velocity analysis. The main drawback of Common reflection surface stack method is that, this method cannot handle conflicting dip situations where more than one event with different dips contributes to one zero offset samples. In this way, as the CommonReflectionSurface stack method implementation considers just one event contributing to a given zero offset stack sample such that conflicting dip situations cannot be handled. To overcome the drawback of Common Reflection Surface stack method, proposed to consider a discrete finite number of operators for staking. To do this the coherence of operators is obtain in a range of dips then a threshold for the coherence is considered. Finally for the stacking just the operators are contributed that has more coherency than this threshold. The proposed method resolved the problem of contribution more than one event in to a zero offset sample in to some extent. However the big problem of proposed strategy is that, there is not a reliable touchstone for detection of such situations. Finding out such locations is difficult and missed contributions to the stacked section might cause artifacts in a subsequent poststack migration. The inability to determine the exact number of events that contributing to one zero offset sample is another problem of proposed strategy. causes a variation of the number of contributions to neighboring samples which, in turn, cause artifacts in subsequent processing steps. In fact, , the lack of a reliable criterion to identify the number of conflicting dips causes a variation of the number of contributions to neighboring samples which, in turn, cause artifacts in subsequent processing steps. This is deleterious for complex data where prestack migration is no viable option due to its requirements concerning the accuracy of the velocity model, such that we might have to rely on poststack migration. In addition to the handling of a small number of discrete dips, the conflicting dip problem has been addressed by explicitly considering a virtually continuous range of dips with a simplified Common Reflection Surface stack operator in a process termed Common Diffraction Surface stack. In analogy to the Common Reflection Surface stack, the Common Diffraction Surface stack has been implemented and successfully applied in a data driven manner and the problem of contribution of more than one event in a zero offset sample has largely been solved. As this comes along with significant computational costs, this method is only applicable to laboratories and researches and will not practical application in the industry.We now present a much more efficient modelbased approach to the Common Diffraction Surface stack which is intended to fully resolve the conflicting dip problem occurring in complex data and, thus, to allow to simulate a complete stacked section containing all mutually interfering reflection and/or diffraction events to optimized for poststack migration. The method makes use the principles of ray theory to forward calculate the parameters of Common Diffraction Surface operator directly in a velocity model. The required macro velocity model can be generated with any inversion method. This approach only requires a smooth macro velocity model of minor accuracy. We present results for a real land data set at the north of Iran and compare them to the Common Reflection Surface and data driven Common Diffraction Surface stack. Compared to the data driven approach, the computational effort is dramatically reduced with even improved results.