بررسي تأثير سرمايه اجتماعي بر كاهش ميزان جرايم (مورد مطالعه: جوانان شهرستان شهريار)

زمينه و هدف: وجود جرايمي چون سرقت، قتل و نظاير آن در يك جامعه، معلول ناسازگاري‌هاي اجتماعي و نحوه تعامل افراد جامعه با يكديگر، نوع شبكه‌هاي ارتباطي، ارزش‌هاي حاكم بر اين روابط و مهم‌تر از همه نحوه مشاركت افراد براي حل مشكلات متقابل است، به تعبير ديگر كاهش يا تغيير سرمايه اجتماعي جامعه اثر مثبت و منفي در بروز يا كاهش و افزايش ميزان نابهنجاري‌ها و جرايم دارد و در تبيين و تحليل اين مسائل و تصميم‌گيري براي كاهش ميزان جرائم و اصلاح افراد درگير و در نهايت داشتن جامعه‌اي سالم و پويا، توجه به نحوه تعامل افراد جامعه در زمينه‌هاي مختلف ضروري است؛ از اين‌رو هدف اصلي اين پژوهش بررسي تأثير سرمايه اجتماعي بر كاهش جرم در شهرستان شهريار مي‌باشد. روش‌شناسي: مطالعه حاضر از نوع توصيفي ـ همبستگي بود. جامعه آماري شامل تمام جوانان 30 -18سال شهرستان شهريار (288 نفر) و نمونه پژوهش 174 نفر از جوانان (87 نفر با تجربه مجرميت، 87 نفر بدون تجربه مجرميت) بودند كه با استفاده از روش نمونه‌گيري تصادفي ساده انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در اين پژوهش دو مقياس‌ محقق‌ساخته سرمايه اجتماعي و كاهش ميزان جرايم بود. براي بررسي پايايي اين ابزارها از آلفاي كرونباخ و براي بررسي روايي آنها از روايي محتوايي استفاده شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزارهاي SPSS و آزمون‌هاي همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه تحليل شدند. يافته‌ها: يافته‌ها نشان داد ميزان سرمايه اجتماعي و ابعادش در بين مجرمين و غير مجرمين تفاوت معني‌داري دارد، كه اين ميزان در مجرمين كمتر از غير مجرمين بود. بين ابعاد سرمايه اجتماعي (اعتماد اجتماعي، همبستگي اجتماعي، تعامل گروهي، مشاركت اجتماعي) با كاهش ميزان جرايم رابطه منفي و معناداري وجود دارد. هم‌چنين اعتماد اجتماعي پيش‌بيني كننده منفي و معنادار شاخص ميزان جرم مي‌باشد. نتيجه‌گيري: افزايش اعتماد متقابل بين افراد جامعه، تعامل گروهي مثبت، همبستگي اجتماعي بالا و سطح خوب مشاركت اجتماعي، ميزان جرم در جامعه را كاهش‏ مي‌دهد.