خشونت عليه زنان و نقش پليس در پيشگيري از بروز آن

زمينه و هدف: خشونت خانوادگي شايع‌ترين شكل خشونت عليه زنان با بيشترين عوارض اجتماعي، رواني و اقتصادي است. خشونت شوهران مسئله‌اي است كه حيات خانواده و جامعه را تهديد مي‌كند؛ لذا هدف تحقيق حاضر، بررسي وضعيت خشونت خانگي در زنان مراجعه‌كننده به مراكز قضايي شهر پاوه، شناخت نقش پليس در پيشگيري از بروز اين پديده و شناخت موانع پيشرو در ممانعت از بروز اين مشكل مي‌باشد. روش‌شناسي: اين مطالعه به صورت مقطعي، توصيفي، تحليلي و بر اساس تحليل داده‌هاي ثانويه است كه اطلاعات آن به صورت گذشته‌نگر جمع‌آوري شده است. جمعيت نمونه مورد مطالعه‌ اين پژوهش شامل 82 نفر (زن) است كه به دليل خشونت به مراجع قضايي شهر پاوه شكايت كرده و در آنجا پرونده تشكيل داده‌اند، هم‌چنين جهت نقش پليس در پيشگيري از بروز اين پديده اجتماعي با 20 نفر از نيروهاي پليس واقع در كلانتري‌هاي شهر پاوه مصاحبه باز صورت گرفت. يافته‌ها و نتايج: نتايج نشان مي‌دهد كه بالاترين ميزان خشونت در بين زنان 25 تا 28 سال مي‌باشد؛ بنابراين با افزايش سن، ميزان خشونت كاهش پيدا مي‌كند. يافته‌ها نشان مي‌دهد كه بيشترين خشونت از نوع خشونت‌هاي رواني است و بالاترين ميزان خشونت مربوط به زنان داراي تحصيلات دبيرستان و ديپلم و كمترين ميزان مربوط به زنان بي‌سواد است. نتايج نشان مي‌دهد كه پليس‌هاي مصاحبه شده معتقد بودند كه اقدامات پليس با رويكرد جامع‌نگر، نقش مؤثري در پيشگيري از وقوع و بروز همسر آزاري دارد و جهت تحقق اين امر، استخدام پليس زن، گزينش صحيح، آموزش كافي، تخصصي كردن پليس و به‌كارگيري واحدهاي مددكار پليس و پزشكان پليس را در جامعه مورد نظر ضروري مي‌دانستند تا بتوان زنان آسيب‌پذير را به جامعه بازگردانده و دوباره در آنها تعادل ايجاد كرد.