رابطه مشاركت اجتماعي با رضايت شغلي در ادارات دولتي شهر بندرعباس

Social Relationship with Job Satisfaction within Governmental Organizations of Bandar Abbas City

شركت دادنكاركنان سازمان بويژه نيروهاي متخصص درفرايندتصميم گيري و تغيير و تحولات سازماني و برنامه ريزي هاي آموزشي براي ارتقاي علمي آنان موجب مشاركت كاركنان درنتيجه افزايش رضايت شغلي آنان مي گردد. اين پژوهش به بررسي رابطه ي بين مشاركت كاركنان با رضايت شغلي در اداره هاي دولتي شهر بندرعباس در سال 1392 مي پردازد؛ تعداد 384 نفر از كاركنان بعنوان نمونه ي تحقيق انتخاب شدند. از لحاظ ماهيت و روش تحقيق توصيفي از نوع همبستگي مي باشد و از روش پيمايش استفاده مي شود و از نظر هدف جزء تحقيقات كاربردي مي باشد. نتايج پژوهش نشان داد مشاركت كاركنان رابطه ي معناداري با رضايت شغلي كاركنان دارد و از بين ابعادش؛ مشاركت در هدف گذاري، تصميم گيري، حل مشكلات، تغيير و تحولات، برنامه ريزي، نظارت و كنترل و همكاري و فعاليت هاي داوطلبانه، رابطه ي مثبت و معناداري با متغير وابسته وجود دارد ولي با ابعاد مشاركت در تفويض اختيارات و تقسيم كار و مشاركت در ارزيابي رابطه وجود ندارد. نتايج حاصل از تحليل رگرسيون نشان داد متغيرهاي مستقل توانسته اند 52/0 درصد از تغييرات رضايت شغلي را ارزيابي كند.

This study investigates the relationship between employees' participation and job satisfaction among the governmental organization of Bandarabbas city in 2013. Number of 384 employees selected as the sample of the research. This study is a correlational one and uses survey. Finding of the research indicated that employee participation has significant relationship with their job satisfaction and especially aspects of the employee participation such as participation at targeting, decision making, problem solving, changes, planning, control, cooperation and voluntary activities indicated significant relationship with dependent variable but didn’t show any relationship with participation aspects of authority resignation, division of labor and participation in evaluation. The regression result showed that independent variables could explain 56 percent of job satisfaction.