اثر شكل نيتروژن (آمونيوم و نيترات) بر شاخص هاي كمي و كيفي گل لاله (Tulip gesneriana) رقم Apricot parrot

اين تحقيق به منظور مطالعه اثر محلول هاي غذايي بر شاخص هاي كمي و كيفي گل لاله (T. gesneriana) رقمApricot parrot در قالب طرح كاملاً تصادفي با 5 تيمار محلول غذايي، 4 واحد آزمايشي و 3 تكرار انجام شد. گياهان با پنج نوع محلول غذايي مختلف (1S، 2S، 3S، 4S و 5S) به ترتيب با نسبت صفر، 038/ 0، 074/ 0، 11/ 0 و 14/ 0 نيتروژن آمونيومي به نيتروژن كل تغذيه شدند. تمام محلول هاي غذايي حاوي مقادير مشابهي از ساير عناصر معدني بودند. غلظت نيتروژن كل در تمام محلول ها 5/ 2 ميلي­اكي والان در ليتر و غلظت كل عناصر غذايي در تمام محلول ها ۸/ ۴ ميلي­اكي والان در ليتر بود. بر اساس نتايج، با افزايش مقدار آمونيوم در محلول هاي غذايي، مقدار نيتروژن و پروتئين كل ذخيره شده در پياز كاهش پيدا كرده، اما مقدار اين شاخص در اندام هوايي افزايش پيدا كرد. مقادير آمونيوم مورد استفاده در محلول ها بر غلظت پتاسيم اندام هوايي گياهان تاثير معني داري نداشت و افزايش مقدار آمونيوم باعث افزايش غلظت فسفر در اندام هاي هوايي گياهان شد. بيشترين مقدار كلسيم و منيزيم اندام هاي هوايي، وزن تر ثبت شده و طول و قطر ساقه گل­دهنده در گياهان تغذيه شده با محلول غذايي 2 Sبه دست آمد. با افزايش مقدار آمونيوم، تعداد پيازچه هاي توليدي افزايش يافته، اما اندازه آنها كاهش پيدا كرد. مدت زمان لازم از كاشت تا گل­دهي پيازها با افزايش مقدار آمونيوم كاهش يافت. بيشترين طول عمر پس از برداشت گل ها در گياهان تغذيه شده با محلول غذايي 2S مشاهده شد. به طور كلي، بر اساس نتايج اين تحقيق مشخص شد كه با افزايش مقدار جزيي آمونيوم در محلول غذايي، شاخص هاي كيفي گل لاله مانند طول و قطر ساقه گل­دهنده افزايش يافته ولي طول عمر پس از برداشت و تعداد پيازچه توليدي رو به كاهش مي گذارند.