اثر بستر هاي مختلف كشت و شوري بر رشد و عملكرد كلم بروكلي (Brassica oleracea var. italica) در سيستم كشت بدون خاك

شوري مسئله بسيار جدي براي توسعه كشاورزي، به­ويژه در مناطق خشك و نيمه خشك، به شمار مي­رود. از طرف ديگر، مزاياي متعدد كشت بدون خاك در اين مناطق سبب گسترش استفاده از اين سيستم­ها شده است. در اين پژوهش، به منظور بررسي اثر بسترهاي مختلف كشت و تنش شوري بر ويژگي­هاي فيزيولوژيك و عملكرد كلم بروكلي، آزمايشي به صورت فاكتوريل با دو فاكتور بستر كشت (كوكوپيت، پرلايت، ماسه، 25% كوكوپيت+ 75% پرلايت، 75% كوكوپيت+ 25% پرلايت و 50% پيت+ 50% پومايس) و سه سطح شوري (صفر، 100 و 150 ميلي­مولار كلريد سديم) با چهار تكرار انجام شد. نتايج نشان داد كه بستر كشت، سطوح مختلف شوري و اثر متقابل آنها تاثير معني داري بر ويژگي­هاي مورفولوژيك، تعداد روز تا گل دهي، وزن تر و خشك برگ، غلظت عناصر غذايي و وزن سر داشت، به طوري كه بيشترين مقادير فاكتور­هاي ذكر شده در تيمار سطح شوري صفر و بستر كشت 50% پيت+ 50% پومايس به دست آمد. اين بدان معني است كه بستر كاشت بر تاثير شوري روي گياهان موثر مي­باشد. سطوح زياد شوري باعث كاهش رشد و عملكرد كلم بروكلي شده و اين كاهش رشد با كاهش ميزان كلروفيل و غلظت عناصر كلسيم، پتاسيم و آهن و افزايش غلظت سديم و كلر در بافت برگ همراه بود. بهترين تركيب بستر كشت، چه در شرايط شور و چه در شرايط غير شور، 50% پيت+ 50% پومايس بود. اگرچه كلم بروكلي در بستر پرلايت رشد مناسبي نداشت، ولي باعث زودرسي آن شد. در اين آزمايش، تيمار شوري علاوه بر كاهش وزن سر، كيفيت محصول كلم بروكلي را نيز كاهش داد. با توجه به نتايج به دست آمده، بستر 50% پيت+ 50% پومايس مناسب ترين بستر براي توليد كلم بروكلي بود.